Γενικά η μουσική είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι, τόσο της καθημερινότητάς μας, όσο και γενικότερα της ζωής μας. Μια από της επτά τέχνες, που για εμένα προσωπικά, έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο. Ανεξαρτήτου είδους, η μουσική πάντα σου ξυπνάει άπειρα συναισθήματα. Και είναι πάντα ένας παράγοντας που καθορίζει το αποτέλεσμα ενός “έργου”. Είτε αυτό λέγεται ταινία, είτε καθαρά μουσικά κομμάτια, είτε ακόμα και παιχνίδια. Οπότε σήμερα θα μιλήσω για ένα παιχνίδι της All in! Games, το οποίο βασίζεται πάρα πολύ στη μουσική του επένδυση. Το Of Birds and Cage. Μάλιστα το γεγονός ότι το παιχνίδι, “ντύνεται” μουσικά κι από το αγαπημένο μου είδος μουσικής (Metal), το κάνει ακόμα πιο συναρπαστικό.
Το Of Bird and Cage λοιπόν, από την Capricia Productions και την All in! Games, είναι ένα story-driven music game, διάρκειας 2 ωρών περίπου, που μας διηγείται την ζωή της Gitta Barbot, μιας κοπέλας 25 χρονών, η οποία είναι εθισμένη σε μια ναρκωτική ουσία και δουλεύει ως σερβιτόρα. Το παιχνίδι, δίνει βάση στην παιδική ηλικία της πρωταγωνίστριάς μας, η οποία δεν ήταν και ό,τι καλύτερο, αφού οι στιγμές ενδοοικογενειακής βίας, με την εθισμένη στα ναρκωτικά μητέρα της και τον εθισμένο στο αλκοόλ πατερά της, ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς της.
Η Gitta, ως ενήλικη πλέον, έχει βρει την δικιά της “διέξοδο” μέσω των ναρκωτικών, αλλά και της μεγάλης της αγάπης για την μουσική. Όμως πέραν του προβλήματος που έχει με την εξάρτησή της, τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα, την στιγμή που γνωρίζει τον Lupus. Και κάπου εδώ, θα σταματήσω με την ιστορία, καθώς πιστεύω πως είναι ένα ταξίδι το οποίο θα πρέπει να το ζήσετε μόνοι σας. Θα κάνω μόνο ένα μικρό spoil, βασικά δεν είναι τόσο στην κατηγορία των spoils, όσο περισσότερο σαν ένα μικρό hint. Και είναι κάτι που και οι ίδιοι οι προγραμματιστές του παιχνιδιού έχουν δηλώσει. Και αυτό είναι ότι η ιστορία του Of Bird and Cage, είναι βασισμένη στο Beauty and the Beast.
Πάμε τώρα να δούμε λίγο, πώς λειτουργεί αυτό το μουσικό video game.
Το παιχνίδι μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε και σαν ένα first-person interactive thriller. Αλλά η ουσία και αυτό που το κάνει ξεχωριστό, είναι ότι ουσιαστικά πρόκειται για 50% video game, με το υπόλοιπο μισό να είναι κάτι σαν ένας πειραματικός metal μουσικός δίσκος. Μιας και οι χαρακτήρες του παιχνιδιού, εκτός από μερικούς διαλόγους που έχουν, μας “μιλάνε” μέσω των στοίχων των τραγουδιών. Με τα τραγούδια, να χρησιμεύουν επίσης και σαν μέσο για να μας παρουσιάζουν και τα συναισθήματα που νιώθουν.
Το Of Bird and Cage επικεντρώνεται συνήθως στην εξερεύνηση της άμεσης περιοχής για να ανακαλύψετε διαφορετικούς τρόπους αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον. Αυτή η εξερεύνηση συνδέεται συνήθως με έναν γενικό στόχο για κάθε επίπεδο, αλλά διερευνώντας διεξοδικά, μπορούν να βρεθούν διαφορετικά side objectives και collectibles. To “κόλπο” σε όλα αυτά είναι ότι ένα τραγούδι αρχίζει να παίζει στην αρχή κάθε επιπέδου, οπότε ο παίκτης έχει μόνο μέχρι να τελειώσει το τραγούδι για να ολοκληρώσει τις ενέργειες που χρειάζονται. Εάν δεν καταφέρεις να τα ολοκληρώσεις πριν τελειώσει ο χρόνος, τότε η ιστορία προχωρά, αφήνοντας μισοτελειωμένο το εκάστοτε επίπεδο.
Πέρα από την μουσική, το Of Bird and Cage, έχει και αρκετά καλοστημένα environmental puzzles. Βέβαια, κατά τα τελευταία sections του παιχνιδιού, τα στοιχεία μάχης αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο συχνά, κάτι που δυστυχώς αποτελεί ένα μειονέκτημα του παιχνιδιού, επειδή το “σύστημα μάχης” μου φάνηκε αρκετά πρόχειρα σχεδιασμένο, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι αποπροσανατολιστικά σε σχέση με το υπόλοιπο παιχνίδι.
Και τώρα ήρθε η ώρα να κρίνουμε αν το Of Bird and Cage αξίζει τον χρόνο σας.
Αρχικά, το παιχνίδι έχει ωραίο story, που σε κάνει να αναρωτιέσαι για διαφορά πράγματα και σου δίνει διαφορά ανάμεικτα συναισθήματα για την Gitta και τον περίγυρο της. Πολλές φορές, λόγω των διάφορων συναισθημάτων που νιώθει η Gitta, οπού φαίνονται στην οθόνη μας και σε συνδυασμό με την μουσική και το timer, το παιχνίδι έχει την τάση να σε αγχώνει και πολλές φορές να σε αποπροσανατολίζει από τον σκοπό σου. Tα γραφικά του παιχνιδιού είναι αρκετά καλά και ταιριάζουν με το όλο feeling που έχει. Τέλος, ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει και στην μουσική, η οποία είναι αρκετά προσεγμένη και πολλές φορές απλά ήθελα να παρατήσω το πληκτρολόγιο, να αράξω πίσω στην καρεκλά και να επικεντρωθώ μόνο στην μουσική.
Δεν ξέρω αν θα σας έλεγα “να το πάρετε με κλειστά μάτια” ή “το συνιστώ ανεπιφύλακτα” ή κάποια άλλη τέτοια παρόμοια έκφραση, αφού είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο παιχνίδι. Μιλάει για αρκετά ευαίσθητα θέματα, όπως η ενδοοικογενειακή βία. εξάρτηση σε ναρκωτικές ουσίες και πολλά ακόμα, που δεν ξέρω κατά πόσο θα σας κάνουν να νιώσετε άβολα. Επίσης, το κομμάτι της μουσικής, μπορεί εμένα να μου φάνηκε αψεγάδιαστο, αλλά μιλάμε για metal μουσική, είτε με δυνατούς γρήγορους ρυθμούς, είτε μπαλάντες, οπότε ίσως αυτά τα ακούσματα να μην είναι στις προτιμήσεις αρκετών. Και αν ακούς κάτι να παίζει στο backround, επί σχεδόν όλη την διάρκεια του παιχνιδιού, που σου ξενίζει, τότε σίγουρα θα κάνει την εμπειρία σου αρκετά χειρότερη (αυτός είναι κι ο λόγος για την σχετικά χαμηλή βαθμολογία).