Ήρθε στα χέρια μου επιτέλους ένας τίτλος που περίμενα να παίξω με ανυπομονησία. Πρόκειται για ένα First Person Shooter παιχνίδι, με αρκετά στοιχεία RPG, που είναι δημιούργημα της Mundfish και της Focus Entertainment. Και σε περίπτωση που δεν έχετε καταλάβει ακόμα, μιλάω για το Atomic Heart.
Πάμε λοιπόν να βυθιστούμε στον κόσμο του παιχνιδιού, το οποίο διαδραματίζεται σε μια φουτουριστική και μελλοντική εκδοχή της Σοβιετικής Ένωσης την δεκαετία του 1950 αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Με την τεχνολογία γενικά να γνωρίζει μια τεράστια άνθιση, σε σημείο μάλιστα αρκετές μηχανές να έχουν αντικαταστήσει το ανθρώπινο δυναμικό. Κάνοντας πλέον, σχεδόν όλες τις βαριές κι όχι μόνο δουλειές. Και μέσα σε αυτές, φυσικά υπάρχουν και αρκετά ανθρωπόμορφα ρομπότ.
Στο παιχνίδι, έχουμε τον ρόλο του Sergey Alekseyevich Nechaev, ο οποίος είναι εξοπλισμένος με ένα ρομποτικό γάντι τελευταίας τεχνολογίας και ουσιαστικά πρόκειται για έναν από τους συνεργάτες του Doctor Dmitry Sechenov, ο οποίος είναι ο δημιουργός του προγράμματός Kollectiva 2.0 και ο εμπνευστής όλων των εξελιγμένων συσκευών ρομποτικής φύσεως. Εν ολίγοις, μέσω αυτού του προγράμματος τα ρομπότ θα μπουν στην καθημερινή ζωή του Σοβιετικού λαού, βοηθώντας και σε πιο απλές εργασίες ενός νοικοκυριού.
Με αφορμή λοιπόν την εκκίνηση του Kollectiva 2.0, ο Major Nechaev, όπως είναι η κωδική ονομασία του χαρακτήρα μας, πάει στην πόλη Black Mesa, όπου και γιορτάζουν την εφαρμογή του προγράμματος. Όμως, όσο γίνεται η ξενάγησή του στην πόλη, μια δυσλειτουργία στο εργοστάσιο 3826, μετατρέπει τα ρομπότ και γενικά τις μηχανές σε δολοφονικές οντότητες. Όπως λοιπόν μπορείτε να καταλάβετε, αρχίζει το απόλυτο χάος. Και μαζί με το χάος αρχίζει και η ιστορία του παιχνιδιού η οποία έχει να κάνει με εμάς και την προσπάθειά μας να σώσουμε τον κόσμο από τις δολοφονικές, πλέον, μηχανές.
Άπαξ και αρχίσει το παιχνίδι, μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η ασταμάτητη δράση, αλλά και η μεγάλη ποικιλία των εχθρών, είτε αυτά είναι ανθρωπόμορφα ανδροειδή, είτε…μηχανήματα κοπής ξύλου. Βέβαια, οι εχθροί μας δεν είναι μόνο μηχανικοί, μιας και θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με ανθρώπους, οι οποίοι όμως έχουν μεταλλαχθεί σε ένα είδος ανθρώπου-ζόμπι-φυτού εξαιτίας ενός μύκητα (βρε κάτι μου θυμίζει αυτό).
Οι μάχες είναι καταιγιστικές και γρήγορες, με παντοδύναμους εχθρούς, που με μια κίνηση τους μπορούν να σε στείλουν πίσω στο… Load Game. Εννοείται βέβαια πως αυτές τις επιθέσεις μπορούμε να τις μπλοκάρουμε, χρησιμοποιώντας τον κατάλληλο συνδυασμό κουμπιών στο πληκτρολόγιο μας, την κατάλληλη στιγμή. Από την άλλη, ο χαρακτήρας μας διαθέτει και αυτός μια μεγάλη γκάμα καταστροφικών ικανοτήτων, οι οποίες ποικίλουν από melee επιθέσεις, μέχρι αυτόματα όπλα και εκτοξευτές πλάσματος και φωτιάς, τα οποία εννοείται ότι και μπορείτε να τα αναβαθμίσετε χρησιμοποιώντας τα υλικά που βρίσκετε στον κόσμο του παιχνιδιού. Φυσικά μεγάλος πρωταγωνιστής στην μάχη σας εναντίων των ρομπότ είναι το βιονικό σας γάντι. Mε αυτό έχουμε πρόσβαση σε ακόμα περισσότερες ικανότητες, όπως για παράδειγμα να γιατρεύουμε τις πληγές μας, να σηκώνουμε αντικείμενα μέσω της τηλεκίνησης και να πετάμε ηλεκτρισμό. Θα σας χρησιμεύσει παντού και θα καταλάβετε γρήγορα ότι είναι ο πιστότερος σύμμαχος σας.
Γενικά απόλαυσα τις μάχες του Atomic Heart στο έπακρο και πρέπει κάποιος να παίξει το παιχνίδι για να ζήσει το άγχος, την ένταση και την ικανοποίηση που προσφέρει το σύστημα μάχης του. Για να πω την αλήθεια, θεωρώ ότι θα είναι ένα “όνειρο” για όσους ασχολούνται με συστήματα μάχης. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες για τη δημιουργία πολλών και διαφόρων τρόπων που θα μάχεστε, βρίσκοντας την δικιά σας “σωστή ισορροπία” μεταξύ δυνάμεων και όπλων.
Επιπλέον, αναφορικά με το gameplay κομμάτι του παιχνιδιού, θα πρέπει να μείνω και λίγο στους διάφορους γρίφους που περιέχει, οι οποίοι δεν είναι και τίποτα σπουδαίο, όμως θα σας βάλουν ορισμένες φορές να πρέπει να σκεφτείτε λίγο παραπάνω. Επίσης, υπάρχει και ένα stealth στοιχείο, μέσω του οποίου, αν τα καταφέρετε, μπορείτε να εξουδετερώσετε τις μηχανές, κυρίως τα ανθρωπόμορφα ρομπότ, χωρίς να σας αντιληφθούν.
Αν για κάτι όμως πρέπει να υπερηφανεύεται το Atomic Heart, αυτό είναι τα γραφικά του. Θεωρώ ότι η Mundfish δεν θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερο ντεμπούτο, χτίζοντας (οπτικά) έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και φουτουριστικά χαρακτηριστικά. Τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού, είτε πρόκειται για κάποιο υπόγειο και καταθλιπτικό εργαστήριο-καταφύγιο, είτε για εξωτερικούς χώρους όπως βουνά και πόλεις, είναι λεπτομερέστατα και αρκετά καλοσχεδιασμένα με έντονο το στοιχείο του μηχανοκρατούμενου μέλλοντος. Απόλαυσα τα ιπτάμενα αυτοκίνητα και οχήματα, αλλά και τον φουτουριστικό σχεδιασμό των πόλεων, που αναμιγνύει το παραδοσιακό με το μοντέρνο.
Τα animation του χαρακτήρα μας αλλά και των εχθρών είναι γραμμικά, χωρίς αφύσικες κινήσεις και σπασίματα, ενώ έπιασα τον εαυτό μου πολλές φορές να έχει παρατήσει την πλοκή του παιχνιδιού και απλά να τα χαζεύω. Ειδικά όταν εξαπολύεις την ηλεκτρική επίθεση, μέσω του βιονικού γαντιού, είναι χάρμα οφθαλμών να βλέπεις να παραλύουν για λίγο οι εχθροί σου, δίνοντας την ευκαιρία να τους αποτελειώσεις. Οι εκρήξεις και τα ειδικά εφέ, αλλά και το animation των όπλων που είχα στην διάθεση μου, μου άνοιγε συνεχώς την όρεξη για παραπάνω δράση.
Με λίγα λόγια, στον τομέα των γραφικών έχει γίνει τρομερή δουλεία από τους προγραμματιστές. Όμως, δυστυχώς δεν είναι όλα ρόδινα. Καθώς σε μερικά σημεία, είχα υπερβολικά fps drops, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να κολλάει, ακόμα και σε ένα, σχετικά, δυνατό υπολογιστή. Ευτυχώς αυτά τα σημεία ήταν ελάχιστα και νομίζω περισσότερο έχουν να κάνουν με το optimization του παιχνιδιού, οπότε είναι αρκετά πιθανό να διορθωθούν σε κάποιο μελλοντικό update ή patch. Αυτό ήταν και το μοναδικό αρνητικό για τα γραφικά του παιχνιδιού, που κατά τα άλλα είναι υπέροχα, δυναμικά και ολοκληρωμένα άρτια από τεχνικής άποψης.
Τέλος, έχουμε και το κομμάτι του ήχου. Για τον οποίο, αν έπρεπε να κάνω μια παρομοίωση, θα έλεγα ότι είναι μια φιλαρμονική μπάντα με χιλιάδες ώρες πρόβας. Η μουσική στο Atomic Heart είναι επική, κορυφώνεται εκεί που πρέπει και είναι απαλή και χαλαρωτική σε άλλα σημεία. Επίσης, βοηθάει πάρα πολύ στο να χτιστεί το κλίμα αγωνίας και το σασπένς που θέλει να περάσει το παιχνίδι σε ορισμένα σημαία.
Οι διάλογοι και οι συνομιλίες του παιχνιδιού είναι απολαυστικές, από το ιδιαίτερο και καυστικό χιούμορ του πρωταγωνιστή, μέχρι τις μεταλλικές και παράξενες φωνές των ρομπότ. Ειδικά με τις δύο πρώτες συναντήσεις σας με την Grandma Zinaida Muravyova, ή αλλιώς Baba-Zina, θα καταλάβετε ακριβώς το ιδιαίτερο και ευφάνταστο χιούμορ και σουρεαλισμό του παιχνιδιού. Θα βρεθείτε πολλές φορές να γελάτε υστερικά, όπως κι εγώ, από τις ανεπανάληπτες ατάκες των κεντρικών χαρακτήρων και το πολύ πετυχημένο χιούμορ τους, που δίνει μια νότα κωμωδίας σε αυτό το αγωνιώδες και τρομακτικό παιχνίδι, αν βέβαια καταλάβετε το βαθύτερο νόημα που περνάει μέσα από τα μηνύματα του.
Εκτός από το θέμα των διαλόγων, η ομάδα ήχου της Mundfish έχει κάνει επίσης εξαιρετική δουλειά και με ορισμένα επικά και σκοτεινά Soundtrack που συνοδεύουν την χορογραφία των μαχών σας ενάντια στα ανθρωποειδή ρομπότ και μηχανές.
Κλείνοντας να τονίσω ότι τα περισσότερα τραγούδια είναι ρωσικής προελεύσεως και παλαιότερης χρονολογίας, βάζοντας μας έτσι για τα καλά στον κόσμο που έχουμε μπροστά μας. Σαν να λέμε το κερασάκι στην τούρτα. Πραγματικά πολύ καλή δουλειά από την Mundfish, που με μάγεψε και στον τομέα του ήχου βγάζοντας λαγούς μέσα από το καπέλο της.
Η Mundfish, στο ντεμπούτο της δημιούργησε έναν AAA τίτλο που βάζει τα γυαλιά ακόμα και σε άλλες εταιρίες με μεγαλύτερη εμπειρία σε 3Α τίτλους. Μερικά από τα βελάκια που πέταξε η εταιρία, βρήκαν το κέντρο του στόχου, πιάνοντας με την μία τις ανάγκεs που θέλει και αναζητά κάποιος gamer από ένα σύγχρονο παιχνίδι.
Φαντασία, πλούσιο story με ανατροπές και ίντριγκες (δεν γινόταν να λείπουν), καλοδουλεμένο σενάριο, επικά γραφικά, επιστημονική φαντασία στο όριο του εφικτού, είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, που με έκαναν να αγαπήσω αυτόν τον, κατά τα άλλα ζοφερό και σε αποσύνθεση, κόσμο. Μπορώ να πω πως απόλαυσα στο έπακρο αυτό το ταξίδι μου σε αυτήν την εναλλακτική φουτουριστική Σοβιετική Ένωση.
Βαθμολογία: 8/10
Διαβάστε ακόμη:
One comment
Pingback: Hogwarts Legacy - PC Review - Gamelab.gr