-Κάτι αχνοφαίνεται στον ορίζοντα…
Elden Ring. Ο τίτλος που χρειάστηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για να μάθω την παραμικρή πληροφορία για αυτόν. Πιο συγκεκριμένα, στην E3 του 2019, εμφανίστηκε στην οθόνη μου ένα teaser trailer, όπου πρώτη μούρη ήταν τα ονόματα του Hidetaka Miyazaki, προέδρου της FromSoftware και δημιουργού των Demon Souls, Dark Souls, Bloodborne και Sekiro: Shadows Die Twice, αλλά και του George R.R. Martin, του συγγραφέα των βιβλίων που αποτέλεσαν πηγή για την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones.
Παθαίνω ένα μικρό σοκ, καθώς δεν μπορούσε να χωρέσει ο νους μου να ενωθούν αυτά τα δύο τρομακτικά μυαλά του dark fantasy. Μετά από αυτό όμως, σιγή ιχθύος. Σιγή η οποία κράτησε δύο χρόνια, αφήνοντας με να αναρωτιέμαι εάν τελικά το Elden Ring υπάρχει ή αν το είδα στον ύπνο μου.
Summer Game Fest 2021. Ο Geoff Keighley προς το τέλος του show δηλώνει πως ήρθε επιτέλους η στιγμή, ενώ πίσω του βρίσκεται η λεζάντα ‘World Premiere’. Τότε εμφανίζεται το παρακάτω trailer.
Το συγκεκριμένο trailer το παρακολούθησα όσο ήμουν φαντάρος, κι εκείνη την στιγμή συγκεκριμένα είχα και υπηρεσία ως σκοπός. Η χαρά που πήρα δεν μπορεί να γραφτεί σε αυτές εδώ τις προτάσεις, καθώς σκεφτόμουν πως σε περίπου 6 μήνες, το πιο φιλόδοξο project της FromSoftware, θα βρίσκεται στα χέρια μου. Έχοντας παίξει όλους τους τίτλους αυτής της ομάδας (ναι, μέχρι και το Tenchu), ήμουν περίεργος να δω αν θα καταφέρει να ξεπεράσει την μαυρίλα του Bloodborne, το βάθος των Dark Souls και την πειθαρχία και συγκέντρωση που απαιτεί το Sekiro: Shadows Die Twice. Αυτό που βρήκα στο Elden Ring όμως, αν και τα resources ως επί το πλείστον ήταν τα ίδια με τα προηγούμενα παιχνίδια, ήταν κάτι το εντελώς διαφορετικό και πρωτόγνωρο.
-Story
Καθώς δεν θέλω να προβώ σε spoilers για την ιστορία του παιχνιδιού, θα μιλήσω μόνο για το πρώτο cutscene μετά την δημιουργία χαρακτήρα. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε είναι πως το Elden Ring έχει θρυμματιστεί από κάποιον και η βασίλισσα Marika αγνοείται. Τα κομμάτια του Elden Ring τα έχουν κληρονομήσει τα παιδιά της, που ονομάζονται demigods (ημίθεοι). Θέλοντας ο καθένας να αρπάξει την εξουσία για το δικό του όφελος, οι demigods οδηγήθηκαν σε έναν μεγάλο πόλεμο, που ονομάστηκε The Shattering. Ο πόλεμος αυτός δεν είχε νικητή, ενώ οδήγησε και στην εγκατάλειψη από το Greater Will, το οποίο αποτελεί την απόλυτη θεϊκή οντότητα του παιχνιδιού. Σε αυτό το σημείο, εισάγονται οι Tarnished, παλιοί ήρωες του The Lands Between, οι οποίοι έχουν το χάρισμα να βλέπουν το lost grace, μια χρυσή λάμψη που θα τους οδηγήσει στον δρόμο του να κατακτήσουν τη θέση του Elden Lord. Οι πιο σημαντικοί Tarnished είναι ο Hoarah Loux, ο Goldmask, η Fia, ο Dung Eater, ο Sir Gideon Ofnir και…εγώ.
Το Elden Ring είναι αρκετά φειδωλό στην πλοκή του, αφήνοντας τον παίκτη να αποφασίσει εκείνος για το πόσο βαθιά είναι διατεθειμένος να ‘σκάψει’ για να ανακαλύψει κρυμμένες πτυχές της ιστορίας. Το storytelling του παιχνιδιού το θεωρώ αρκετά πιο άμεσο από τους προηγούμενους τίτλους της FromSoftware, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε ‘χάθηκα΄ στον κόσμο του. Φυσικά, μεγάλη βοήθεια ήταν τα descriptions των αντικειμένων αλλά και η συνεχής αλληλεπίδραση με τα διάφορα NPCs που συνάντησα.
-Character Creation
Γενικά, όταν παίζω ένα RPG, μου αρέσει να παίρνω τον χρόνο μου στο character creation μέχρι να φτιάξω τον παίκτη μου ακριβώς όπως τον έχω φανταστεί. Το Elden Ring με εξέπληξε ευχάριστα με την ποικιλία που μου προσέφερε στην δημιουργία του χαρακτήρα μου. Χρειάστηκα περίπου 2 ώρες για να επεξεργαστώ όλες τις δυνατότητες που μου έδωσε, από το ποιο class θα διαλέξω, μέχρι το αν θα φοράει ο παίκτης μου σκουλαρίκι ή θα έχει κάποιο τατουάζ. Υπάρχει μια τεράστια παλέτα για το χρώμα δέρματος καθώς και sliders για όλα ανεξαιρέτως τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Μετά από 2 ώρες λοιπόν, ο χαρακτήρας μου ήταν έτοιμος. Όντας λάτρης της ασπίδας και του σπαθιού (και αργότερα του Greatsword το οποίο θα δείτε παρακάτω), επέλεξα ως class τον Vagabond. Σας παρουσιάζω λοιπόν τον δικό μου Tarnished.
-Γνωστή συνταγή με νέα “καρυκεύματα”
Υπάρχει μια τεράστια διαφορά πλέον στο Elden Ring σε σχέση με τους προηγούμενους τίτλους, και αυτή είναι πως το παιχνίδι διαθέτει χάρτη. Ναι, χάρτης σε παιχνίδι της FromSoftware. Φυσικά, δεν μου έλεγε πού να πάω και τι να κάνω, άλλα με βοήθησε να μπορέσω να κρατήσω έναν μπούσουλα για το ποιος θα είναι ο επόμενος μου προορισμός. Ο χάρτης είναι διαδραστικός, επιτρέποντας την τοποθέτηση διάφορων markers και beacons, για να γνωρίζουμε περίπου πού είναι τι. Τέλος, κάτι πολύ σημαντικό είναι πως το Map επιτρέπει το Fast Travel.
Το σύστημα μάχης είναι σε γενικές γραμμές το ίδιο με τα παλιότερα souls παιχνίδια. Υπάρχουν φυσικά και οι διαφορετικές πινελιές, όπως το ότι στα πρώτα 20 λεπτά του παιχνιδιού απέκτησα ένα δικό μου άλογο. Το άλογο ονομάζεται Torrent και για να λέμε την αλήθεια δεν είναι ακριβώς άλογο, αλλά μια μίξη αλόγου και…κατσίκας; Όπως και να έχει, ο Torrent είναι απαραίτητος για την περιπλάνηση στα The Lands Between, καθώς η κλίμακα του παιχνιδιού είναι απλά τεράστια μόνο για περπάτημα. Εδώ να πω πως κάποιες μάχες ήταν σαν να είχαν προαπαιτούμενο να πολεμήσω μαζί με τον Torrent, καθώς η δυσκολία χωρίς αυτόν ήταν αρκετά μεγάλη.
Μια σημαντική προσθήκη στο παιχνίδι, ίσως και η σημαντικότερη όλων, είναι πως υπάρχει πλέον κουμπί για το jump. Το πόσο verticality έδωσε αυτός ο μηχανισμός στο παιχνίδι, απλώς δεν μπορώ να το περιγράψω. Η FromSoftware είναι γνωστή για το πολύπλοκο level design στους τίτλους της, οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι είδαν τα μάτια μου. Κάθε περβάζι που έβλεπα, κάθε βράχο, κάθε σκεπή, έλεγα μέσα μου “δεν παίζει να μπορείς να ανέβεις εκεί”. Κι όμως, μπόρεσα να ανέβω, και κάποιες φορές, τα θαρραλέα μου άλματα με οδηγούσαν σε νέα μονοπάτια που δεν είχα ξαναβρεί. Κάποιες άλλες φορές βέβαια, με οδηγούσαν στο κενό και στο αγαπημένο/μισητό μήνυμα YOU DIED στην οθόνη μου.
Ένα νέο asset που έρχεται να κάνει τη ζωή στα The Lands Between αρκετά πιο εύκολη, είναι τα Spirit Summons. Ουσιαστικά, μέσω ενός αντικειμένου που βρήκα μέσω εξερεύνησης στην αρχή του παιχνιδιού, μπορούσα να καλέσω διάφορα mobs για να πολεμήσουν στο πλευρό μου. Οφείλω να παραδεχτώ πως σε αρκετές μάχες, αν δεν υπήρχε το Spirit Summon μου να απασχολεί το boss, δε θα την είχα βγάλει καθαρή. Αξίζει να αναφέρω πως η κύρια τους λειτουργία είναι να απασχολούν τον αντίπαλο κι όχι να κάνουν υπολογίσιμο damage.
Ευχάριστη προσθήκη επίσης ήταν τα Ashes of War, τα οποία ουσιαστικά δίνουν στο όπλο της επιλογής μου μια ειδική ικανότητα. Για παράδειγμα, στο δικό μου Greatsword χρησιμοποίησα ένα Ash of War με το όνομα Determination, το οποίο ενδυναμώνει το επόμενο μου jump attack. Υπάρχει τεράστια ποικιλία στο τι μπορεί να κάνει ένα Ash of War, από αστραπιαία απανωτά χτυπήματα. μέχρι χτύπημα με κεραυνό. Να πω επίσης πως τα Ashes of War μπορούν να κάνουν ένα όπλο να γίνεται πιο ισχυρό ανάλογα με τα stats σου, όπως για παράδειγμα πάλι το Greatsword μου (ναι το λατρεύω) το οποίο κάνει περισσότερο damage όσο αυξάνω το Strength μου.
Αν και δεν προτιμώ την μαγεία στα playthrough μου, οφείλω να παραδεχτώ πως το sorcery στο Elden Ring είναι κάτι το πάρα πολύ φρέσκο τόσο οπτικά, όσο και σε ποικιλία. Μου κίνησε αρκετά το ενδιαφέρον και ίσως στο NG+ (New Game Plus) μου να ψαχτώ λίγο παραπάνω με αυτήν.
Το παιχνίδι υιοθετεί ένα σύστημα crafting, που σου δίνει τη δυνατότητα να φτιάξεις διάφορα αντικείμενα που θα σε διευκολύνουν στο ταξίδι σου. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το χρησιμοποίησα και πάρα πολύ, παρά μόνο για να φτιάξω βέλη. Τα υλικά μπορείς να τα βρεις καθώς περιπλανιέσαι στον κόσμο του παιχνιδιού, ενώ μπορείς να τα μαζέψεις ενώ είσαι πάνω στον Torrent, κάτι το οποίο βρήκα αρκετά βολικό. Υποθέτω πως στα NG+ θα είναι απαραίτητο, καθώς τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο.
Το Elden Ring πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την γραμμικότητα που είχαν τα προηγούμενα souls παιχνίδια και μου έδωσε την δυνατότητα να εξερευνήσω τον κόσμο του με τον δικό μου ρυθμό. Θα έλεγα μάλιστα πως το παιχνίδι ανταμείβει σε αρκετά μεγάλο βαθμό την περιπλάνηση. Σε περιπτώσεις που τα βρήκα αρκετά σκούρα είτε με bosses είτε με ολόκληρες περιοχές, το να κάνω βόλτες με τον Torrent με οδήγησε στο να βρω διάφορες σπηλιές, κάστρα και κατακόμβες που έκρυβαν κάποιον θησαυρό ή εχθρούς για να μαζέψω runes και να κάνω level up.
Ο μηχανισμός του multiplayer και το co-op έχει σχεδόν μηδαμινές αλλαγές. Μπορείτε να κάνετε summon κάποιον να σας βοηθήσει σε ένα δύσκολο boss, να παίξετε μέχρι ενός σημείου co-op με κάποιον φίλο ή φίλη σας ή να κάνετε invade στον κόσμο ενός άλλου παίκτη, με σκοπό να τον σκοτώσετε. Υπάρχουν οι λίμνες αίματος στις διάφορες περιοχές για τους άμοιρους που πέθαναν πριν από εσάς, αλλά και τα μηνύματα γραμμένα από άλλους παίκτες που κάποιες φορές σε προϊδεάζουν για κάποιο κρυμμένο μονοπάτι και άλλες φορές σε στέλνουν στο στόμα του λύκου, οπότε εσύ αποφασίζεις αν θα τα εμπιστευτείς ή όχι.
Όπως σε όλα τα παιχνίδια της FromSoftware, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα κεντρικό hub. Το όνομα του είναι Roundtable Hold όπου ουσιαστικά συγκεντρώνονται οι Tarnished. Εκεί βρήκα διάφορα NPCs, όπως έναν blacksmith που έκανε διάφορα upgrades στα όπλα μου αλλά και άλλους χαρακτήρες που είτε πουλούσαν αντικείμενα και ξόρκια, είτε είχαν πληροφορίες για την πλοκή. Κι αυτά μόνο στην αρχή.
-Ένας πανέμορφος κόσμος γεμάτος μυστικά και κινδύνους
Το Elden Ring χρησιμοποιεί πόρους και assets που υπήρχαν και στα παλιότερα παιχνίδια, αυτό όμως που δεν υπήρχε είναι το μέγεθος του κόσμου και η λεπτομέρεια μέσα σε αυτόν. Είναι απίστευτη η δουλειά που έκανε ο Miyazaki και ο Martin, καθώς ο κόσμος έχει πολλά διαφορετικά biomes τα οποία δένουν όλα μεταξύ τους. Από ένα απλό δάσος, σε μια τεράστια έρημο, σε ένα ηφαίστειο, σε ένα γιγαντιαίο κάστρο, σε χιόνια, κι όλα αυτά τόσο οργανικά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το artwork που χρησιμοποιήθηκε μου θύμισε αρκετά τον κόσμο του Skyrim και του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Φανερή είναι επίσης και η επιρροή από settings του Bloodborne και του Dark Souls, ενώ εμφανίζονται και εμπνεύσεις από την σκανδιναβική μυθολογία, μιας και το Erdtree, το κολοσσιαίο δέντρο που είναι ορατό από κάθε γωνιά του χάρτη, φέρνει στο μυαλό το Yggdrasil. Βρήκα όμως και μια ελληνική επιρροή. Σας θυμίζει κάτι το παρακάτω κτίσμα;
-Bosses όπως δεν τα έχουμε ξαναδεί
Κάπου εδώ θα ήθελα να σταθώ και να μιλήσω για τα bosses του παιχνιδιού, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι ενός τίτλου σαν το Elden Ring. Το παιχνίδι είναι ΓΕΜΑΤΟ με δευτερεύοντα bosses, τόσο εσωτερικά, σε σπηλιές και κατακόμβες, όπου υπάρχει μια ελαφριά επαναληψιμότητα, όσο και κατά την διάρκεια της περιπλάνησης στον κόσμο. Χαρακτηριστικό είναι το jump scare που έφαγα όταν έκανα βόλτα σε μια λίμνη και από το πουθενά προσγειώθηκε ένας δράκος στο κεφάλι μου. Αυτό που θέλω να πω όμως αφορά τα main bosses του παιχνιδιού, που μπορείς να τα μετρήσεις στα δάχτυλα των δύο χεριών. Ε, αυτές οι μάχες ίσως είναι οι καλύτερες που έχω συναντήσει σε έναν soulslike τίτλο. Είναι επικές από όλες τις απόψεις. Εξωπραγματική μουσική, ανεπανάληπτα setting και φοβερά cutscene που συστήνουν τον κάθε εχθρό. Θεωρώ πως το Elden Ring, ως επί το πλείστον, κατάφερε να ξεπεράσει τους προκατόχους του σε αυτόν τον τομέα, παραδίδοντας μου μια φρέσκια εμπειρία κι ένα τόσο δα ουρλιαχτό κάθε φορά που έβλεπα μια μπάρα να εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης μου.
-Τεχνικός τομέας και ήχος
Όσον αφορά τα visuals, το παιχνίδι έχει πολύ ζωντανά χρώματα και τοπία τα οποία δεν έχω ξαναδεί σε άλλο open world τίτλο. Πρέπει να πω πως τα γραφικά του παιχνιδιού δεν ήταν κάτι το φοβερό και τρομερό, καθώς η μηχανή γραφικών της FromSoftware είναι η ίδια εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ναι μεν έχουν γίνει κάποιες βελτιώσεις στον οπτικό τομέα, αλλά δεν μιλάμε για κάτι συνταρακτικό ή next gen.
Από την άλλη μεριά το Elden Ring είχε και κάποια προβλήματα, κυρίως στο performance του. Αυτό το review έγινε σε PC, με τα settings στο High. Όπως ίσως έχετε ακούσει, το PC Port είχε τα περισσότερα προβλήματα στην κυκλοφορία του παιχνιδιού και μπορώ να επιβεβαιώσω μερικά από αυτά. Αρχικά, τα fps drops ήταν κάτι που συνάντησα αρκετά συχνά, να πέφτω δηλαδή από τα 60 μέχρι και στα 30 fps, κάτι που δεν με ενόχλησε και πολύ. Εκείνο που με ενόχλησε είναι πως, ειδικά τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του παιχνιδιού, υπήρχαν κάποια μικρά freeze, τα οποία όταν σταματούσαν, ήταν σα να πηγαίνει το παιχνίδι σε fast forward, χωρίς να μου αφήνει περιθώριο να αντιδράσω, αν ήμουν σε κάποια μάχη. Ύστερα από τα τελευταία updates, όλα αυτά έχουν ελαττωθεί, όμως υπάρχουν ακόμα, κάτι που ελπίζω να φτιαχτεί στο μέλλον καθώς αδικεί το παιχνίδι.
Ένα ακόμα αρνητικό που βρήκα στο Elden Ring ήταν ο ήχος του. Δεν αναφέρομαι στην επική μουσική κατά την διάρκεια των boss fights ή την ambient απαλή μουσική που με συνόδευε στην περιπλάνηση μου. Μιλάω για τα ίδια assets ήχου σε όπλα, εχθρούς, όταν πεθαίνεις και άλλα πολλά εδώ και μια δεκαετία περίπου. Εκνευριστικό ήταν επίσης το γεγονός πως αν γυρνούσα την πλάτη μου σε έναν εχθρό, δεν μπορούσα να ακούσω εάν ετοιμάζεται να μου επιτεθεί ή αν έκανε κάποιο spell. Εν ολίγοις, έπρεπε πάντα να έχω οπτική επαφή με τον εχθρό για να τον ακούω. Αυτά φοβάμαι δεν είναι προβλήματα που μπορούν να φτιαχτούν με κάποιο update, οπότε ευελπιστώ η FromSoftware να μάθει από τα λάθη της και να εξελίξει τα assets της.
-Το τελικό πόρισμα
Αν και το Elden Ring είναι πλέον ο αγαπημένος μου souls-like τίτλος, δεν θα τον πρότεινα ως πρώτη επιλογή σε κάποιον που θέλει να μπει για πρώτη φορά στον κόσμο των παιχνιδιών της FromSoftware. Το παιχνίδι είναι δύσκολο, απαιτεί αφοσίωση, υπομονή και αρκετό ελεύθερο χρόνο για να βυθιστείς στον κόσμο του. Χρειάστηκα περίπου 70 ώρες για να το τερματίσω και είμαι σίγουρος πως πολλά πράγματα θα μου έχουν διαφύγει. Κάποιες στιγμές, θα νιώσεις ότι είσαι χαμένος και δεν θα ξέρεις προς τα πού να πας και τι να κάνεις. Η άποψη μου είναι πως αυτή είναι η μαγεία του παιχνιδιού κι αυτή η αίσθηση του αποπροσανατολισμού είναι ένα μεγάλο και αναπόσπαστο κομμάτι της εμπειρίας ενός souls-like τίτλου. Το Elden Ring με πήγε βόλτα σε ένα rollercoaster συναισθημάτων, από τον ενθουσιασμό, στην αγωνία, στην απογοήτευση, στην επιμονή και τέλος στην χαρά της κατάκτησης του στόχου μου. Νομίζω πως όταν ένας τίτλος είναι το μόνο που έχεις στο νου σου πριν πέσεις για ύπνο και όταν ξυπνήσεις και θέλεις να δεις που θα καταλήξει, είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι το Elden Ring το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών; Όχι. Είναι ένα παιχνίδι που πέρασα τέλεια παίζοντας τo και είναι πλέον γραμμένο για πάντα στην μνήμη μου;
Ναι.
Βαθμολογία: 9.5/10
Σχόλια 4