Πάντα μου άρεσαν τα παιχνίδια horror με ισόποσες δόσεις τρόμου και δράσης. Με γοήτευε αυτό το αίσθημα ανησυχίας και ανατριχίλας σε αυτού του είδους τα παιχνίδια. Θυμάμαι το πρώτο μου παιχνίδι τρόμου, σε πολύ νεαρή ηλικία, ήταν το θρυλικό Resident Evil στο PlayStation 1, το οποίο ήταν υπεύθυνο για αρκετούς μου εφιάλτες. Η συνέχεια ήταν με το εξίσου τρομακτικότατο και κλειστοφοβικό Sillent Hill της Κonami, όπου κι αυτό με έκανε να κοιτάω πάνω από τον ώμο μου για τον Pyramid Head. Έτσι λοιπόν, καταλαβαίνετε πως όταν ήρθε στην κατοχή μου το Ghostwire: Tokyo ( Bethesda, Tango Gameworks) ενθουσιάστηκα, καθώς ήταν ένα από τα παιχνίδια που ήθελα να ασχοληθώ μαζί του όντας ένα παιχνίδι με την αγαπημένη μου θεματολογία – horror adventure με προοπτική πρώτου προσώπου.
Ποια είναι η ιστορία του παιχνιδιού;
Στο Ghostwire μπαίνετε στο ρόλο του Akito, ενός νεαρού άνδρα, κάτοικο του Τόκυο, που προσπαθεί να σώσει την άρρωστη αδερφή του, Mari, που βρίσκεται στο νοσοκομείο. Μετά το, παραλίγο θανατηφόρο, τροχαίο ατύχημα όμως που είχε, στην εμβληματική Shibuya District, την γνωστή τετράγωνη διάβαση στο Τόκιο, βρίσκει τις αισθήσεις του ξανά, ξυπνώντας όμως σε μια άδεια κι έρημη πόλη.
Καθώς μια σκοτεινή οντότητα, με πολλούς μεταφυσικούς υπηρέτες και πνεύματα της λαϊκής παράδοσης της Ιαπωνίας, έχει εξαφανίσει όλους τους κατοίκους αυτής της πολυσύχναστης κατά τα άλλα πόλης. Μια αφύσικη ομίχλη έχει σκεπάσει όλη την πόλη και ο Αkito να αναρωτιέται τι έχει συμβεί.
Κι ενώ ψάχνετε για απαντήσεις, το σώμα σας κυριεύεται από τον πρόσφατα εκλιπόντα ερευνητή μεταφυσικών φαινομένων ΚΚ. Στην αρχή είναι μια σχέση μίσους, καθώς ο Akito παλεύει να απελευθερωθεί από την κατοχή του σώματος του από τον ΚΚ. Η σχέση αυτή όμως, περνάει σε ένα πιο φιλικό επίπεδο, προσφέροντας μάλιστα μερικές φορές και σπαρταριστούς και αστείους διαλόγους μεταξύ τους.
Πλέον αλληλεξαρτιούνται και αλληλοβοηθιούνται για να πετύχουν το σκοπό τους αμφότεροι, χωρίς όμως να εμπιστεύονται απόλυτα ο ένας τον άλλον. Ο KK για να λύσει το μυστήριο των δαιμονικών οντοτήτων και να νικήσει τον αρχηγό τους που φοράει μια Hannya mask και ο Akito να μπορέσει να βρει την χαμένη αδερφή του και να την σώσει από όλη αυτή τη μεταφυσική παράνοια που έχει χτυπήσει το Τόκιο.
Ας μιλήσουμε για το gameplay
Σαν action-adventure horror game έχει αρκετή δόση δράσης. Σε κάθε πλατεία, σε κάθε σοκάκι, σε κάθε ταράτσα του απόκοσμου Τόκιου σας περιμένουν εχθροί να αναμετρηθείτε και να τους στείλετε από εκεί που ήρθαν. Οι μεταφυσικοί εχθροί σας, που έχουν πηγή έμπνευσης την μυθολογία και τους αστικούς μύθους της Ιαπωνίας (Paper Dolls, Students of Misery, Rain Walkers αλλά και Forlone, αναφέρω ενδεικτικά κάποιους από αυτούς), θέλουν διαφορετική μεταχείριση και τρόπο προσέγγισης. Για παράδειγμα, οι rainwalkers θέλουν μια πιο stealth τακτική γιατί μπορούν να αμύνονται στις επιθέσεις σας με τις ομπρέλες τους, ενώ οι papper dolls και οι students of misery είναι, θα έλεγα, πιο εύκολοι στόχοι, χωρίς όμως να μην χρειάζεται και η ανάλογη προσοχή.
Τα διαθέσιμα όπλα σας είναι τρία: το στοιχείο της γης (pistol), το στοιχείο της φωτιάς (grenade launcher) και το στοιχείο του νερού (shotgun). Τα πυρομαχικά σας τελειώνουν σχετικά γρήγορα καθώς οι αντίπαλοι σας είναι σκληρά καρύδια. Η αναπλήρωση τους γίνεται, είτε σκοτώνοντας τους εχθρούς σας λαμβάνοντας τους κρυστάλλους με χρωματική διαφοροποίηση (κόκκινο, μπλε, πράσινο), είτε με διάφορα destructable αντικείμενα διάσπαρτα στην πόλη του Τόκιο.
Πέρα από το βασικό story του παιχνιδιού υπάρχουν και αρκετά side missions, στα οποία κυρίως θα πρέπει να βοηθάτε πνεύματα ανθρώπων, τα οποία βρίσκονται παγιδευμένα εκεί, να πάρουν αυτό που ζητάνε κάθε φορά, ώστε να βρουν γαλήνη και φυσικά να σας ανταμείψουν με το ανάλογο xp και rewards.
Η πρόοδος στο παιχνίδι γίνεται καθαρίζοντας και εξαγνίζοντας τα Torii Gates, εξαφανίζοντας την ομίχλη στα σημεία του χάρτη, επιτρέποντας σας να ανοίξετε νέες περιοχές.
Γενικά, όσο εξερευνείς το χάρτη, υπάρχουν αμέτρητες ανταμοιβές, από consumables με την μορφή σακουλιών Super Market που περιέχουν Ιαπωνικά φαγητά και αναψυκτικά, μέχρι και σκυλιά και γάτες που ταΐζοντας τα μπορείς (με το spectral vision) να διαβάσεις την σκέψη τους, να τα βοηθήσεις και να σε ανταμείψουν πλουσιοπάροχα. Από αυτά που είδα, το παιχνίδι φαίνεται πως έχει τη διάθεση να ανταμείβει τους παίχτες όσο αυτοί παίζουν και περνάνε περισσότερο χρόνο στον κόσμο του.
Τέλος, υπάρχουν διάφορα shrines που προσεύχεσαι και ανεβάζουν την δύναμη των επιθέσεων σου, αλλά και το όριο των πυρομαχικών σου. Υπάρχει και το υποτυπώδες “talent tree”, βάζοντας μέσα στην συνταγή και κάποια συστατικά από rpg κομμάτι.
Αναφορικά με το σύστημα μάχης του τώρα, είναι αρκετά γρήγορο, με το stealth στοιχείο να βρίσκεται διάχυτο μέσα στον κόσμο. Το σίγουρο είναι πως δεν καταντάει βαρετό, καθώς πάντα θα υπάρχει κάτι να κάνεις στο χάρτη του παιχνιδιού.
Τι γίνεται με τον τεχνικό τομέα;
Στο θέμα του ήχου, τα πράγματα είναι αρκετά καλά. Η μουσική υπόκρουση ταιριάζει γάντι με το στυλ του παιχνιδιού κατά τη γνώμη μου. Είναι απόκοσμη, αλλάζοντας ρυθμό σε κάποιο boss fight ή σε σημείο που πρέπει για να χτίσει ατμόσφαιρα. Επιπλέον, αρκετές φορές ένιωσα μια μικρή ανατριχίλα με τους ήχους των τεράτων και των ηχητικών εφέ του Ghostwire, ειδικά όταν αυτά κατάφερναν να βρεθούν σε κοντινή απόσταση.
Τα γραφικά τώρα είναι εντυπωσιακά λεπτομερές και γενικά δεν θα δεις άδεια ή μη προσεγμένη περιοχή στο game. Όμως, κάτι με ξένισε (ίσως και να με απογοήτευσε) λίγο. Τα γραφικά του, αν και προσεγμένα με λεπτομερέστατη αναπαράσταση της πόλης, είναι λίγο “πλαστικά”, λίγο “αναληθοφανή”. Ίσως να τα περίμενα πιο γήινα και πιο όμορφα χτισμένα. Όμως το ξεκαθαρίζω, αυτό παραμένει μια προσωπική άποψη.
Άξιζε τελικά η επίσκεψή στο Τόκιο;
Εν κατακλείδι, αυτό που έχω να πω είναι πως πρόκειται για μια τρομακτική αναπαράσταση του Τόκιο, με γρήγορο, αποτελεσματικό και δημιουργικό gameplay. Θα ήθελα όμως λίγο παραπάνω ανάπτυξη των κεντρικών ηρώων και πιο ομαλά και με όχι τόσο “γυαλάδα” τα γραφικά του.
Πάντως, αν θέλετε ένα παιχνίδι σκοτεινό και με περισσότερο το στοιχείο του τρόμου, τότε μάλλον θα απογοητευτείτε. Αν από την άλλη σας ενδιαφέρει ένα παιχνίδι με neon λάμψεις, με ασταμάτητη δράση και γρήγορο ρυθμό, άντε και κάποιες στιγμές τρόμου και ψυχεδέλειας, τότε θα ευχαριστηθείτε το παιχνίδι στο έπακρο. Προσωπικά εμένα το παιχνίδι με ικανοποίησε. Πέρασα ευχάριστα και διασκεδαστικά την ώρα μου και δεν μετάνιωσα ούτε στιγμή που ασχολήθηκα μαζί του.
Σχόλια 1