Όπως όλοι γνωρίζουμε, για κάποιο λόγο όλοι μισούμε τις Δευτέρες. Ό ακριβής λόγος δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη, όμως το μίσος, οι νευρικές φάτσες και οι καχυποψίες για αυτή την ημέρα, καλά κρατούν.
Κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει και το παιχνίδι που θα δούμε σήμερα.
Το Postal 4: No Regerts, είναι ένα παιχνίδι που περιλαμβάνει τόνους κάφρικου χιούμορ, σάτιρας και άπειρο γέλιο, καθώς ο πρωταγωνιστής μας πέφτει από την μια γκάφα στην άλλη, με ταχύτητες που θα ζήλευαν ο Flash και ο Quicksilver.
Το παιχνίδι μας υποσχόταν μια ωραία ιστορία και μας την έδωσε. Η υπόθεσή μας ξεκινάει όταν ο πρωταγωνιστής μας σταματάει σε ένα πρατήριο καυσίμων για ανεφοδιασμό και ξαφνικά, ενώ βρίσκεται στην τουαλέτα, αντιλαμβάνεται ότι του κλέβουν το φορτηγάκι του. Το μόνο περιουσιακό του στοιχείο γίνεται καπνός σε δευτερόλεπτα και μένει στην κυριολεξία με το βρακί του και τον σκύλο.
Κάπως έτσι λοιπόν, περπατάει πεζός πλέον, προκειμένου να φτάσει στην κοντινότερη πόλη. Και κάπου εδώ, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τους τρόπους που ο χαρακτήρας μας θα προσπαθήσει να ορθοποδήσει.
Κάνει οποιαδήποτε δουλειά του ανατεθεί. Από το να διοργανώσει την απαγωγή του δημάρχου της πόλης, μέχρι να καθαρίσει το κοντινότερο χοιροστάσιο.
Το παιχνίδι έχει άριστο optimize και δεν θα ζορίσει κανένα σύστημα προκειμένου να τρέξει απροβλημάτιστα και να σας προσφέρει την ευχαρίστηση που περιμένετε. Θα σας προσφέρει τόνους γέλιου, όσο ανακαλύπτετε τα διάφορα «όπλα» που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε, τα οποία περιλαμβάνουν από νεροπίστολα μέχρι μολότοφ.
Η μουσική που ντύνει το παιχνίδι ταιριάζει απόλυτα, με κάθε πιθανό περιβάλλον που συναντάμε. Τα σκηνικά του κινούνται στα ίδια επίπεδα, αφήνοντας ικανοποιημένο ακόμα και τον πιο απαιτητικό gamer (ναι είμαι ένας από αυτούς που τους ενοχλεί το λάθος χρώμα σε ένα wall). Ένα, ίσως, αρνητικό χαρακτηριστικό, να είναι το hit box του παιχνιδιού, διότι στην αρχή δεν σημάδευα όσο εύκολα θα περίμενα.
Κλείνοντας λοιπόν, έχω να πω ότι διασκέδασα κάθε λεπτό του παιχνιδιού και γελούσα με τις ώρες. Σπάνια ένα παιχνίδι μου φέρνει τόσο γέλιο μιας και δεν προτιμώ ιδιαίτερα την κατηγορία των σατιρικών παιχνιδιών. Νομίζω όμως ότι το συγκεκριμένο μου άλλαξε γνώμη και θα αρχίσω να γλυκοκοιτάζω περισσότερα τέτοια παιχνίδια στο μέλλον.