Τι είναι πια αυτό το The Witcher για το οποίο όλοι μιλάνε;
Παιχνίδι με μαγεία και μεσαιωνικό στυλ; Ποιος άλλος θα σας μιλούσε για αυτό το πορωτικό παιχνιδάκι με το όνομα The Witcher, αν όχι εγώ; Τι ακριβώς είναι όμως πέρα από μια πολυαναμενόμενη «τηλεοπτική» σειρά; Πρόκειται, στο σύνολο του, για 7 παιχνίδια διάφορων , θα λέγαμε, ειδών. Γι αυτό το λόγο και θα εστιάσω κυρίως στο πρώτο και θα σας μιλήσω για τα υπόλοιπα λίγο πιο συνοπτικά. Το 2007 λοιπόν, η εταιρεία Atari, κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι κατηγορίας action role-play για Windows και Mac. Μια ιστορία όχι τόσο πρωτότυπη, αφού προερχόταν από το ομώνυμο μυθιστόρημα φαντασίας του Πολωνού συγγραφέα, Andrzej Sapkowski. Το The Witcher είναι ένα παιχνίδι που δυστυχώς δεν μπορείς να μοιραστείς με τους φίλους σου, αφού δεν διαθέτει επιλογή multiplayer.
Εκτός από το original, έχουν βγει επίσης δυο σίκουελ (The Witcher 2: Assasins of Kings το 2011 και The Witcher 3: Wild Hunt το 2015), ένα επιτραπέζιο (The Witcher Adventure Game το 2014), ένα online battle arena (The Witcher Battle Arena το 2015), ένα spinoff digital card game (Thronebreaker: The Witcher Tales το 2018) και ένα free to play digital collectible card game (Gwent: The Witcher Card Game το 2018).
Τι σκατά συμβαίνει εδώ;
Ξεκινώντας να αναλύω λίγο από το κάθε παιχνίδι (μιλώντας μόνο για τα κύρια), θα πω πως το αρχικό Witcher με κάνει λίγο να γελάω. Και για αυτό ευθύνονται τα γραφικά του. Πραγματικά μου θύμιζαν εποχές που έπαιζα το 3ο Harry Potter στον υπολογιστή μου με αυτή την ωραία οθόνη με το τεράστιο καρούμπαλο που δεν χωρούσε πουθενά. Θα μου πεις βέβαια «κοπέλα μου μιλάμε για γραφικά του 2007» αλλά και πάλι δεν αλλάζεις την γνώμη μου. Ο πρωταγωνιστής των παιχνιδιών αυτών είναι ο Γκέραλντ, ένας άνθρωπος γενετικά μεταλλαγμένος έτσι ώστε να διαθέτει πλέον κάποιες ειδικές δυνάμεις που τον βοηθούν να κυνηγά τέρατα, καθώς μπορεί και να κατασκευάζει φίλτρα. Στο πρώτο παιχνίδι της σειράς, μετά από μια σχεδόν θανάσιμη μάχη, ο Γκέραλντ βρίσκεται μαζί με τους άλλους Witcher χωρίς όμως να έχει πλέον τη μνήμη του. Όταν δύο τύποι προσπαθούν να μπουν στο «αρχηγείο» των Witchers, για να κλέψουν και να διαδώσουν τα απόκρυφα μυστικά τους, ένας θα προσπαθήσει να τους σταματήσει με αποτέλεσμα να δολοφονηθεί. Η υπόλοιπη ομάδα αποφασίζει να χωριστεί να να βρει εκείνους που ευθύνονται για όλα αυτά. Όπως είπα παραπάνω, μπορείς να παίξεις το παρόν παιχνίδι σε Windows και Mac.
Με εμφανώς καλύτερα γραφικά, στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς οι χαρακτήρες βρίσκονται σχεδόν στο σημείο που τους είχαμε αφήσει στο πρώτο. Ο Γκέραλντ είναι φυλακισμένος για έναν φόνο που δεν διέπραξε και ανακρίνεται για αυτό. Στη συνέχεια όμως δέχεται βοήθεια έτσι ώστε να βγει από εκεί και εν τέλη να αναζητήσει εκείνον που διέπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκε. Ενώ προσπαθεί να το κάνει αυτό, σκοτώνει στην πορεία και κάποια τέρατα (μην ξεχνάμε και τις παλιές συνήθειες) και ανακαλύπτει πως αυτός που διέπραξε τον φόνο είναι ένας Witcher. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιστορία για το τι συμβαίνει εδώ, αφού υπάρχουν διαφορετικά μονοπάτια που ακολουθείς για να εξελίξεις την ιστορία. Το παρόν παιχνίδι μπορείτε να απολαύσετε σε Windows, Xbox 360, Mac και Linux. Χαρακτηρίστηκε ως «Καλύτερο παιχνίδι του 2011» και είχε πάνω από 8 εκ. πωλήσεις.
Στο τρίτο μέρος της σειράς, το καλύτερο απ’ ότι φαίνεται μέχρι στιγμής, ο Γκέραλντ επασυνδέεται με την παλιά του αγάπη τη Γένεφερ, η οποία τον ενημερώνει πως ο αυτοκράτορας Εμίρ θέλει να τον δει. Εκείνος του δίνει μια αποστολή, να βρει την Σίρι (όχι αυτή των Iphone), την κόρη του αυτοκράτορα, που μάλιστα διέθετε και εκπληκτικές δυνάμεις. Εν τέλη την βρίσκει μα σε αρκετά άσχημη κατάσταση. Το τέλος και αυτού του παιχνιδιού δεν είναι ξεκάθαρο, αφού υπάρχουν διαφορετικές διαδρομές που μπορούμε να ακολουθήσουμε και να έχουμε διαφορετικό αποτέλεσμα. Μπορείτε να το απολαύσετε σε Windows, PS4, Xbox One και Nintendo Switch. Έχει βραβευτεί πάρα πολλές φορές καθώς και έχει πάρει το βραβείο «καλύτερο παιχνίδι της χρονιάς» 250 φορές. Και τα τρία παιχνίδια παίζονται με third-person perspective, κάτι που είναι αρκετά βολικό πιστεύω για τον περισσότερο κόσμο.
Αξίζει να χάσεις κάθε επαφή με το περιβάλλον για αυτό;
Το Witcher είναι σίγουρα ένα παιχνίδι που αξίζει να χάσεις το χρόνο σου με αυτό. Αν σου αρέσουν τα καλά γραφικά τότε θα πρέπει να πας κατευθείαν στο τρίτο, αλλιώς αν δεν έχεις πρόβλημα στα περίεργα γραφικά τύπου 2000, μπορείς να ξεκινήσεις κανονικά από το πρώτο. Σαν ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και με έχει τραβήξει πολύ η εποχή που διαδραματίζεται το παιχνίδι αλλά και το στοιχείο της μαγείας (προφανώς). Υπάρχουν στιγμές με nudity, αφού το αγοράκι μας είναι αρκετά άτακτο. Αλλά για κάποιον μεγαλύτερο που παίζει το παιχνίδι δεν πιστεύω πως θα αποτελέσει πρόβλημα, αντιθέτως κάποια χαρά. Τα γραφικά έχουν μεγάλη εξέλιξη από το πρώτο έως το τρίτο παιχνίδι σε πολλά σημεία, πάρε για παράδειγμα τα πρόσωπα των χαρακτήρων αλλά και τα σκηνικά. Όσο αφορά το soundtrack νομίζω πως είναι ότι πρέπει για το είδος και την προέλευση του παιχνιδιού, καθώς βοηθά αρκετά να μπεις στο mood. Ο χρόνος που αφιερώνεις σε κάθε παιχνίδι είναι, για το πρώτο περίπου 60 ώρες, για το δεύτερο περίπου 53, ενώ το τρίτο η κύρια ιστορία του είναι στις 51 ώρες, ενώ μπορεί να αγγίξει τις 173 ώρες αν θέλεις να τελειώσεις τα πάντα. Είναι εμφανώς το μεγαλύτερο σε χρόνο παιχνίδι, δείχνοντας πόση δουλειά έχουν ρίξει.