Το Mortal Kombat, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα franchises της gaming βιομηχανίας. Η Warner Brothers λοιπόν, θέλησε να κάνει ένα reboot στο κινηματογραφικό σύμπαν του franchise, το οποίο θα αφήσει πίσω τις ταινίες των 90s και θα εισάγει περισσότερο κόσμο, στο νέο αυτό της όραμα.
Θυμάστε τον Cole Young; Όχι; Λογικό γιατί δεν υπήρχε σε κανένα από τα παιχνίδια της NetherRealm. O Cole Young δημιουργήθηκε για χάρη της πλοκής και για να βάλει σε μια σειρά, αυτό το πρόχειρο θα έλεγα, σενάριο της ταινίας. Κάπως έτσι δεν υπάρχει και το κλασικό θέμα, αλλά μια παραλλαγή του.
Και αφού ανέφερα το σενάριο, ας γράψω λίγα πράγματα για αυτό. Κάτι που δεν μου άρεσε είναι ότι δεν υπάρχει Mortal Kombat, και όταν λέω δεν υπάρχει Mortal Kombat, εννοώ δεν υπάρχει σαν τουρνουά. Υποτίθεται ότι στο Mortal Kombat, η ομάδα των μαχητών της Γης παλεύουν με αυτούς του Outerworld, με σκοπό να αποτρέψουν την υποδούλωση της γης.
Αυτό λοιπόν στην ταινία δεν γίνεται, ναι υπάρχει αναφορά στο τουρνουά αλλά δεν γίνεται οργανωμένα. Ο Shang Tsung θέλει να παίξει βρώμικα και πάει να σκοτώσει τους μαχητές της Γης, πριν ξεκινήσει το τουρνουά. Αποτέλεσμα; Η άτυπη νίκη της Γης, δεν έχει καμία σημασία και ακόμα απειλείται από το Outerworld, εφόσον το τουρνουά δεν ξεκίνησε ποτέ.
Ένα ακόμα άσχημο του σεναρίου, είναι το πόσο εξέλιξε ορισμένους χαρακτήρες. Δόθηκε τεράστια βάση στο Scorpion VS Sub Zero (χωρίς αυτό να είναι κακό), στο πόσο κινδυνεύει η Γη και στο ξύλο, με αποτέλεσμα κλασικοί χαρακτήρες όπως ο Raiden και ο Shang Tsung να ξεχνιούνται μέσα στην ταινία και να φαίνονται σαν κομπάρσοι.
Ως προς τις ερμηνείες, ο Scorpion (Hiroyuki Sanada) και ο Kano (Josh Lawson) έκλεψαν την παράσταση. Ο πρώτος είναι δραματικός και σκοτεινός όσο πρέπει, και ο δεύτερος παίζει λες και τον έχουν πάρει μέσα από το παιχνίδι και τον έχουν πετάξει στην μεγάλη οθόνη του σινεμά, φιλάργυρος, καυστικός, τρελός, σπάει τα νεύρα των υπολοίπων και φυσικά είναι Αυστραλός. Κατά τα άλλα, οι υπόλοιπες ερμηνείες ήταν απλά οκ, ούτε κάτι τραγικό, ούτε κάτι που θα τινάξει μυαλά. Εξαίρεση ήταν κάποιες ατάκες που πέταγαν χαρακτήρες για να κάνουν quote τα παιχνίδια, του στυλ “Flawless Victory”, φαινόντουσαν βεβιασμένες και χαλούσαν ότι είχε προηγηθεί.
Εκεί που η ταινία δείχνει δόντια, είναι στα CGI και στις μάχες. Από τους πάγους του Sub Zero, μέχρι τον δράκο του Liu Kang και τα fatalities, βλέπουμε μια πολύ καλή δουλειά. Οι μάχες είναι καλά χορογραφημένες, με την τελευταία να κάνει την μεγαλύτερη αίσθηση.
Κλείνοντας, μπορώ να πω πως η ταινία δεν με κούρασε, μπορεί η έλλειψη ανάπτυξης χαρακτήρων και βάθους της πλοκής να είναι μια έρημος, η δράση του και τα εφέ του όμως, είναι η όαση που θα σας ξεδιψάσει.
