Όντας από μικρός μυημένος στις κονσόλες της Nintendo και λάτρης των puzzle games (αγαπημένο φυσικά το γνωστό και μη εξαιρετέο Braid όπου τα puzzle του ζητάνε πραγματικό IQ) αποφάσισα να επενδύσω χρόνο στο A Tale of Synapse. Το έψαξα λίγο και μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία να έχω το παιχνίδι αυτό για Switch και review δεν το σκέφτηκα και καθόλου μην σας πω. Είπα “εδώ είμαστε”. Και έπεσα μέσα!
Το Tale of Synapse είναι αρχικά ένα indie puzzle action game, γαλλικής παραγωγής, με αρκετή λεπτομέρεια σε 2D γραφικά, με όμορφο background και μουσική που σε ελκύει και χαλαρώνει αρκετά θα έλεγα. Οι χαρακτήρες δίνουν έναν παιδικό, αλλά παράλληλα futur-ιστικό τόνο στο παιχνίδι και έχουν κολλήσει γάντι με την γενική ιδέα.
Ως puzzle έχεις αρκετούς γρίφους να λύσεις φυσικά και το όλο concept είναι βασισμένο στα μαθηματικά. Για εμένα πολύ έξυπνη ιδέα, ειδικά όταν αποσκοπεί κυρίως σε μικρότερες ηλικίες. Φυσικά δεν χρειάζεται να είστε Einstein ή το φάντασμα του Schopenhauer για να λύσετε τους γρίφους αυτούς. Είναι αρκετά εύκολοι και πάνε βάσει λογικής. Αφού το έχουμε ας το λειτουργήσουμε ένα πράμα (το μυαλό εννοώ φυσικά).
Στο game έχεις δύο χαρακτήρες τους SCI και NΕRO, οι οποίοι έχουν διαφορετικά skills ο καθένας και τους οποίους χειρίζεστε μαζί, ώστε να προχωρήσετε με τους γρίφους στο ταξίδι σας στην μαγική πόλη της Hemeide. Μια πόλη της οποίας το design της είναι ΠΑ-ΝΕ-ΜΟ-ΡΦΟ και αποτελείται από 4 διαφορετικούς κόσμους. Χρώματα, σχήματα και αριθμοί κάνουν την εμφάνισή τους και δίνουν το κάτι διαφορετικό από ό,τι έχουμε συνηθίσει και αυτό κάνει το συγκεκριμένο παιχνίδι μοναδικό.
Φυσικά εκτός από puzzles και γρίφους και μαθηματικές πράξεις (που είσαι Πυθαγόρα) έχουμε και φυσικούς εχθρούς. Δείχνουν, μοιάζουν και είναι χταπόδια. ΝΑΙ ΧΤΑΠΟΔΙΑ! Αρκετά εχθρικά αλλά αντιμετωπίσιμα στο τέλος.
Στο παιχνίδι δεν υπάρχουν διάλογοι και για πολλούς αυτό δίνει το κάτι αρνητικό, αλλά η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι σε τέτοιου είδους platform puzzle games οι διάλογοι είναι σχετικοί και δεν νομίζω ότι κολλάνε και κάπως στο όλο concept. Φυσικά υπάρχουν μέσα στο παιχνίδι διάφορα bubbles που αναφέρονται στα του story κατά την διάρκεια του παιχνιδιού και βοηθάνε αρκετά και με τους γρίφους.
SPOIL: Το τέλος θα σας συναρπάσει! Όπως και έμενα δηλαδή που είμαι και δύσκολος!
ΤΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ;
Όμορφα 2D γραφικά, level design έξυπνο και διασκεδαστικό στο μάτι χωρίς να είναι μονότονο και σε ελκύει, στα mechanics του παιχνιδιού έχει γίνει μια αρκετά σοβαρή δουλειά και βλέπουμε smooth κινήσεις στους χαρακτήρες, τα puzzle είναι αρκετά έξυπνα και λειτουργούν βάση την λογική. Εμένα προσωπικά μου αρέσει και αρκετά η μουσική αλλά αυτό είναι σχετικό, μιας και λόγω σπουδών (game developer/gaming music designer), είναι κάτι που κοιτάω εξονυχιστικά στα review.
ΤΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ;
Το παιχνίδι, και πιστεύω όπως και αρκετά indie games, έχει κάποιες μικρό ατέλειες, όπως πχ μερικές φορές είναι τέτοιο το design που δεν μπορείς να καταλάβεις τι πρέπει να κάνεις ή να μετακινήσεις για να λύσεις κάποιους γρίφους, έχει κάποια από τα λεγόμενα bugs/glitch αλλά και ποιο game δεν έχει θα πεις, απλά σε αυτό φαίνονται και κάνουν μια μίνι διαφορά και τέλος κάτι που εγώ προσωπικά περίμενα, μιας και η λογική του game είναι πολύ κοντά με το Braid, οι γρίφοι ή μάλλον οι μαθηματικές πράξεις του, είναι αρκετά εύκολες αν πιάσεις εξ αρχής την λογική. Στο συγκεκριμένο game εγώ προσωπικά θα ανέβαζα τον βαθμό δυσκολίας 2lvl πάνω, ώστε να το κάνω και ίσως (με το πονηρό μυαλό μου) και πιο εθιστικό (καλά πιστεύω ελκυστικό λόγω design είναι τα είπαμε αυτά) στο κοινό.
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Και πάμε στο αγαπημένο μου τώρα. Βαθμολογία. Καλά δεν είναι και Eurovision, αλλά είμαι πάντα αυστηρός με όλα τα game (5/10 στο Cyberpunk ΝΑΙ εγώ ήμουν αυτός) και ειδικά με τα αγαπημένα platform puzzle games που έχω ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα στο κομμάτι scenario/story writing, level design και music design.
- Graphics : 7/10
- Story: 7/10
- Mechanics: 7/10
- Music: 8/10
- Gameplay: 7/10
- Puzzles: 8/10
- Difficulty: 6/10