Αυτό που πιστεύω πρέπει να αναφερθεί από την αρχή, είναι πως το παιχνίδι έχει υλοποιηθεί από δυο άτομα (ναι καλά διαβάσατε δυο) και το τελικό προϊόν φαίνεται λες και το έφτιαξε κάποιο indie studio.
Το παραπάνω δεν το αναφέρω σαν ελαφρυντικό, το αναφέρω σαν ένα achievement για τους ίδιους, οπότε δεν θα δικαιολογήσω κάποια στοιχεία που δεν μου άρεσαν λόγω αυτού.
Το Someday You’ll Return λοιπόν, είναι κοντά μας από τις 5 Μαΐου, ένα adventure horror game θα το χαρακτήριζα εγώ, το οποίο έχει διάρκεια 15-20 ώρες περίπου.
Καθώς το παιχνίδι είναι story telling και θεωρώ πως το selling point του είναι κυρίως η ιστορία του, θα ξεκινήσω με αυτό.
Στο παιχνίδι μπαίνεις στον ρόλο του Daniel, ενός πατέρα ο οποίος ψάχνει να βρει την κόρη του την Stela, σε ένα δάσος το οποίο ο ίδιος γνωρίζει πάρα πολύ καλά από το παρελθόν. Φυσικά όπως κάθε horror game έτσι και εδώ έχουμε έναν κακό, το Beast, έναν ανθρωπόμορφο χαρακτήρα, τον οποίο βρίσκει μπροστά του ο Daniel κάποιες στιγμές μέσα στο παιχνίδι.
Ας περάσουμε σε κάτι που ξέρω κοιτάτε οι περισσότεροι, τα γραφικά.
Το παιχνίδι είναι πανέμορφο, το γρασίδι, οι πέτρες, τα δέντρα και ό,τι υπάρχει στην φύση, είναι πάρα πολύ προσεγμένο και τοποθετημένο σαν να ήταν από φύση του εκεί και όχι από κάποιο χέρι που το έβαλε ψηφιακά.
Μαζί με τα γραφικά θα βάλω και το level design, με το οποίο είχα μερικά θέματα. Επειδή το περιβάλλον είναι αχανές, πολλές φορές δεν ήξερα που να πάω, στο αριστερό μονοπάτι, στο δεξί μονοπάτι, δεξιά στο δέντρο, αριστερά στο δέντρο; Το αποτέλεσμα ήταν πολλές φορές να κάνω κύκλους και να μην μπορώ να προσανατολιστώ σωστά και έχανα 10-20 λεπτά χωρίς λόγο.
Τώρα θα μου πείτε, “Ρε συ Βαγγέλη, τρομακτικό είναι ή απλά κόβουμε βόλτες σε ένα δάσος και περιμένουμε τον κακό να έρθει;” θα σου πω ανυπόμονε φίλε/φίλη μου. Φυσικά το παιχνίδι είναι τρομακτικό, εφόσον είναι horror game, αλλά δεν ποντάρει τόσο σε jumpscares όσο στο κλίμα που χτίζει. Δεν νομίζω να πέσετε από τις καρέκλες σας, αλλά μάλλον θα σφιχτείτε αρκετά σε κάποια σημεία.
Επόμενο θέμα και προβληματικό μέσα στο παιχνίδι είναι το sound design, ο ήχος στο σύνολο του είναι καλός, εδώ έρχεται όμως ένα “αλλά”. Σε πάρα πολλά σημεία μέσα στο παιχνίδι ο ήχος κοβόταν τελείως, δηλαδή μπορεί ο Daniel να έκανε slide σε λάσπες και να έσκαγε κάτω, την στιγμή της κρούσης το παιχνίδι γινόταν βουβό.
Επίσης σε κάποια σημεία οι διάλογοι είναι αρκετά πιο γρήγοροι από άλλα, δηλαδή μπορεί ο πρωταγωνιστής να πει μια κουβέντα και να πει άλλη μια στα καπάκια χωρίς 1 δευτερόλεπτο παύση και πιστέψτε με ακούγεται λίγο περίεργο.
Για καλό δικό μας, πάρα πολλά updates γίνονται σχεδόν κάθε μέρα. Τουλάχιστον μια βδομάδα που έπαιξα το παιχνίδι, κάθε μέρα είχε patch notes και τα περισσότερα έκαναν αναφορά στα προβλήματα με τους ήχους.
Ήρθε η ώρα να τα πούμε λίγο για τα mechanics και το gameplay.
Όπως αναφέρω και πιο πάνω, το παιχνίδι έχει πολύ πέρα δώθε. Οι developers όμως δεν έμειναν εκεί, στο παιχνίδι έχεις ένα κινητό (γιατί πρέπει να κοιτάμε το κινητό και μέσα στο παιχνίδι φυσικά) με το οποίο μπορείς να βλέπεις προς τα που κατευθύνεσαι, αλλά και να μιλάς και με άλλους χαρακτήρες κατά την διάρκεια του παιχνιδιού, είτε με μήνυμα, είτε με κλήση.
Φυσικά δεν λείπει και ο φακός σαν ξεχωριστό item.
Ένα ακόμα mechanic, είναι αυτό της αναρρίχησης, το οποίο είναι πολύ ωραίο όταν το βλέπεις 5-10 φορές αλλά αργότερα σε κουράζει.
Προσωπικά το παιχνίδι με ζάλισε πολύ, το πέρα δώθε σε συνδυασμό με την αναρρίχηση και το animation που έχει ο χαρακτήρας, όταν ισορροπεί πάνω σε μικρές επιφάνειες, με έκαναν να κάνω αρκετά διαλείμματα καθώς το έπαιζα, λόγω ζαλάδας.
Τα περισσότερα sequences μετά το πεντάωρο είναι πολύ επαναλαμβανόμενα και θέλουν τρομακτική υπομονή, δεν θέλω να γράψω λεπτομέρειες, το αναφέρω απλά για να έχετε μια ιδέα, θα καταλάβετε παρακάτω καλύτερα.
Ένα ακόμα στοιχείο του παιχνιδιού είναι κάποια stealth σημεία στα οποία πρέπει να είσαι μόνιμος σε εγρήγορση για να μην σε δει ο εχθρός, ενώ παράλληλα δεν πρέπει να τρέχεις και καλό είναι να είσαι σε crouch γιατί αν σε πιάσουν φτου και απ’ την αρχή και πιστέψτε με, τα συγκεκριμένα θέλουν απίστευτα πολύ υπομονή και εδώ κολλάει περισσότερο αυτό που γράφω παραπάνω.
Μια ωραία προσθήκη είναι τα potions. Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού μας δίνεται η δυνατότητα να φτιάξουμε διάφορα potions, με την βοήθεια διαφόρων λουλουδιών που βρίσκουμε στην φύση. Το συγκεκριμένο mechanic δυστυχώς δεν χρησιμοποιείται πολύ μέσα στο παιχνίδι, πάρα μόνο σε κάποια σημεία που το χρειάζεσαι γιατί αλλιώς δεν προχωράς.
Τέλος, έχουμε τα puzzles και τα collectibles. Τα puzzles δεν είναι κάτι πολύ δύσκολο, είναι εκεί για να σπάσουν την μονοτονία του πέρα δώθε και των λοιπών mechanics. Τουλάχιστον εμένα αυτό μου έδωσε να καταλάβω, εφόσον δεν θέλουν να κάτσεις να σκεφτείς. 4-5 λεπτά και είναι αρκετά απλοϊκά χωρίς να σημαίνει ότι είναι αχρείαστα, όπως γράφω παραπάνω πραγματικά είναι μια μικρή όαση μέσα στην μονοτονία του παιχνιδιού.
Όσον αφορά τα collectibles (ξέρω ότι πολλά “αρρωστάκια” εκεί έξω σας αρέσουν αυτά) το παιχνίδι έχει πολλά και το εννοώ το πολλά. Έχει candy wraps, τα οποία είναι σκορπισμένα σε όλο το παιχνίδι, σήματα προσκόπων, παρτιτούρες για κιθάρα (μπορείς να παίξεις τα τραγούδια μέσα στο παιχνίδι με την κιθάρα), QR Codes (τα οποία αν τα σκανάρετε με το κινητό σας, βγάζει κανονικά την τοποθεσία της περιοχής σε χάρτη), secret stashes, σελίδες από ένα παραμύθι και κάποια discovery points. Οπότε achievement hunters, βγείτε εκεί έξω και κάντε περήφανους εμάς που απλά πάμε ευθεία και δεν κοιτάμε γύρω μας.
Ας συνοψίσουμε λίγο τα πράγματα και να σας πω με λίγα λόγια την άποψη μου.
Πρώτα απ’ όλα δεν θα βάλω κάποιον βαθμό, γιατί δεν μ ’αρέσει σαν σύστημα.
Δεύτερον αν κάποιος μπει στο Steam και δει το πως αυτοπροσδιορίζεται το παιχνίδι, θα τον διαβεβαιώσω πως ότι γράφει ισχύει, οπότε το παιχνίδι δεν πουλάει κάτι που δεν έχει.
Αξίζει τα 30€ ;
Προσωπικά έχω δώσει περισσότερα για παιχνίδια που είναι χειρότερα, οπότε θεωρώ αξίζει αν αγαπάτε παιχνίδια με story telling και horror ύφος, αλλιώς περιμένετε για καμιά έκπτωση είναι κοντά εξάλλου τα Steam Summer Sales ποτέ δεν ξέρεις.
Το παιχνίδι είναι καλό και αυτό που προτείνω εγώ είναι να το αγοράσετε και να το παίξετε με παρέα, πιστέψτε με, έπαιξα ένα μέρος του με παρέα και ήταν πολύ πιο ευχάριστο γιατί είχες κάποιον να συζητήσεις την ιστορία και την εξέλιξη της, σπάζοντας έτσι την μονοτονία, ενώ παράλληλα ο κάθε ένας έλεγε την θεωρία του για ότι συνέβαινε στο παιχνίδι.
Οπότε ναι give it a go και περιμένω να μου πείτε αν σας άρεσε ή όχι.
Be careful of the Beast !!