Το Chernobylite μας μεταφέρει πίσω, στον Απρίλιο του 1986, στην πυρηνική καταστροφή του Chernobyl. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα Horror Survival Shooter game με πολλά χαρακτηριστικά RPG. Με μια πρώτη ματιά μου φέρνει στο μυαλό μνήμες από την σειρά S.T.A.L.K.E.R , με την οποία μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά, όπως η κοινή εποχή, το οπτικό περιβάλλον και η αλληλεπίδραση στους χάρτες των παιχνιδιών.
First things First όμως, πάμε να τα πάρουμε όλα από την αρχή.
Το παιχνίδι ξεκινάει με τον βασικό μας πρωταγωνιστή τον Igor Khymynyuk, ένα φυσικό επιστήμονα που εργαζόταν στο Chernobyl την εποχή της καταστροφής. Επίσης πολλές φορές συναντάμε και την γυναίκα του, την Tatyana, με την οποία μάλιστα εξαφανίστηκαν την ημέρα της καταστροφής. Το παιχνίδι ξεκινάει 30 χρόνια μετά, όπου ο Igor μεταφέρεται στο Chernobyl προκειμένου να βρει την Tatyana εξ αιτίας των οραμάτων που βλέπει, όπου τον πείθουν ότι βρίσκεται ακόμα στους κρατήρες. Τώρα το γιατί αποφάσισε να το κάνει μετά από 30 χρόνια δεν μας το διευκρινίζει το παιχνίδι, αλλά όπως λένε, καλύτερα αργά παρά ποτέ.
Αφού λοιπόν ο πρωταγωνιστής μας αρχίζει τα οράματα στην αρχική εισαγωγή του παιχνιδιού (το όραμα δεν το αναφέρω διότι όλοι σιχαινόμαστε τα spoils) φτάνουμε στην αρχική τοποθεσία μέσω τραίνου και ξεκινάμε την εξερεύνηση.
Μέσα σε όλο λοιπόν αυτόν τον πανικό, μεταξύ αληθινού και φανταστικού, έρχεται να προστεθεί το γεγονός πώς όλη η περιοχή έχει καταληφθεί από κάποιου είδους μυστική στρατιωτική οργάνωση, ονόματι NAR. Όλα ωραία, όλα καλά, γιατί δεν μας έφταναν τα διάφορα πυρηνικά απόβλητα, τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε και έναν ολόκληρο στρατό. Αφού λοιπόν παίξουμε κυνηγητό με τους εχθρούς μας και με ό,τι «ιδιαίτερο» μπορεί να εμφανιστεί σε μια περιοχή με πυρηνικά απόβλητα, βρίσκουμε επιτέλους ένα ορυκτό ουσιών που ψάχνουμε, για να δώσουμε ενέργεια σε διάφορες αυτοσχέδιες συσκευές, το οποίο λέγεται Chernobylite. Κάπου εκεί βρίσκουμε και την ομάδα μας, που θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε την αναζήτηση.
Τώρα βέβαια θα μου πεις, “RedDeath καλά όλα αυτά, τι κάνει όμως το παιχνίδι να διαφέρει από άλλα παιχνίδια και γιατί να θέλω να παίξω;” Λοιπόν, το παιχνίδι βασίζεται σε μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα. Κάθε ξεχωριστή μέρα που ξημερώνει στο παιχνίδι σε μεταφέρει σε μια διαφορετική τοποθεσία. Ναι εντάξει θα μου πεις τώρα είναι σαν να αλλάζω πίστα. Λάθος. Κάθε τοποθεσία έχει συγκεκριμένα materials που χρειαζόμαστε για να φτιάξουμε συσκευές, εξοπλισμό και αναβαθμίσεις.
Γυρνώντας, στο τέλος της μέρας, στο camp, μας δίνεται μόνο εκεί η δυνατότητα για οποιαδήποτε κατασκευή ή αναβάθμιση. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και το ότι κάθε φορά που επισκεπτόμαστε μια περιοχή, αυτή εξελίσσεται, προσθέτοντας έξτρα materials για εμάς. Επιπρόσθετα, να σημειωθεί ότι δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όσο τα περιγράφω γιατί σε όλα τα παραπάνω μην ξεχνάτε την ζωή που δημιουργήθηκε εκεί κατά την διάρκεια της έκρηξης αλλά και τους NAR που βρίσκονται εκεί για να εκπληρώσουν τον δικό τους σκοπό. Η συνέχεια της ιστορίας στις οθόνες σας, διότι δεν θέλω να προβώ σε περαιτέρω spoils.
Στην αισθητική πλευρά του τώρα, το παιχνίδι είναι τρομακτικά πανέμορφο και όλα κυλούν πολύ μα πάρα πολύ αρμονικά. Σε σημείο μάλιστα που σε αρκετές περιπτώσεις η αρμονία του περιβάλλοντος και των γραφικών τριγύρω μου με συνεπήραν περισσότερο από την ίδια την ιστορία. Η μουσική επένδυση και τα ηχητικά εφέ μου έδωσαν αρκετά jump scares αλλά και με έβαλαν απόλυτα στην θεματική του παιχνιδιού. Προσωπικά, είχα αρκετό καιρό να συναντήσω παιχνίδι τόσο ατμοσφαιρικό και συνάμα ενδιαφέρον. Εκπληκτικά εφέ και γεμάτο περιβάλλον είναι κάτι που θα συναντάτε σε κάθε δευτερόλεπτό σας μέσα στο παιχνίδι.
Υπέροχα ακούγονται όλα αυτά και μάλιστα σε σημείο που θα με ρωτάγατε αν το θεωρώ το καλύτερο παιχνίδι που έπαιξα τελευταία. Δυστυχώς, έχει ένα κακό σημείο, για εμένα, το οποίο δεν γίνεται να μου περάσει απαρατήρητο. Όπως και σε όσους ακόμα δοκιμάζουν του Chernobylite. Το παιχνίδι έχει πολύ (και όταν λέω πολύ εννοώ πάρα πολύ) μεγάλες απαιτήσεις από το σύστημά μας, προκειμένου να τρέξει smooth και να μας δώσει την απόλυτη εμπειρία. Σε σημείο που αρκετές φορές ο εξοπλισμός μου γονάτιζε, παρακαλώντας για ένα διάλλειμα. Βέβαια, με τις κατάλληλες “εκπτώσεις” στις απαιτήσεις, τόσο του παιχνιδιού, όσο και τις δικές μας, το Chernobylite παραμένει ένα υπέροχο παιχνίδι, το οποί σίγουρα αξίζει να το δοκιμάσετε. Απλά να θυμάστε καλά αυτό που σας είπα πριν λίγο. Σε μετρίων δυνατοτήτων υπολογιστή, δεν πρόκειται να το εκτιμήσετε όπως του αρμόζει.