Τρία χρόνια μετά την κυκλοφορία του Plague Tale: Innocence, επιτέλους η Focus Entertainment μας φέρνει την πολυπόθητη συνέχεια του τίτλου!
Το A Plague Tale: Requiem έρχεται να γεμίσει τα αρκετά μεγάλα παπούτσια του πρώτου τίτλου μιας και το Innocence αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Τώρα λοιπόν έχει να αντιμετωπίσει ένα αρκετά απαιτητικό κοινό, μιας και οι προσδοκίες του κόσμου για την συνέχεια της ιστορίας της Amicia και του Hugo είναι αρκετά υψηλές!
Ένας από αυτούς είμαι και εγώ μιας και θεωρώ το πρώτο παιχνίδι ένα από τα ομορφότερα διαμάντια που ανακάλυψα, οριακά καταλάθος, την ημέρα της κυκλοφορίας του και απορούσα γιατί δεν έχει βουίξει το ίντερνετ με αυτό το παιχνίδι. Κάτι βέβαια που δεν άργησε να γίνει και ήταν ζωντανό παράδειγμα ότι ένας τίτλος που αξίζει δεν χρειάζεται απαραίτητα τρομερό budget στην διαφήμιση, γιατί ο κόσμος θα το αγαπήσει και θα το διαδώσει όπως του αξίζει.
Βέβαια αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, πάμε τώρα στο πολυαναμενόμενο νέο παιχνίδι της Asobo Studio το A Plague Tale: Requiem και πάμε να τα πάρουμε με την σειρά.
Ιστορία
Το A Plague Tale: Requiem συνεχίζει την ιστορία των χαρακτήρων μας έξι μήνες μετά τα γεγονότα του πρώτου. Η Amicia με τον Hugo την μητέρα τους, αλλά και τον μικρό αλχημιστή Luca, συνεχίζουν το ταξίδι τους προς την Γαλλία με σκοπό να βρουν ένα μυστηριώδες νησί που πιθανόν να κρύβει την θεραπεία του μικρού Hugo. Τα γεγονότα όμως τους προλαβαίνουν μιας και ο μικρός Hugo μετά από τις ήσυχες μέρες που είχε, ξαφνικά έχει πολύ πιο σοβαρές κρίσεις και “επιθέσεις” από την ασθένεια του. Ενώ παράλληλα η Amicia έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο της τον εαυτό, την οργή της και τις κρίσεις πανικού που της φέρνουν οι πράξεις του παρελθόντος.
Η ιστορία εξελίσσεται ομαλά και χωρίς να αφήνει κενά, αλλά γρήγορα μιας και ο χρόνος είναι και αυτός ένας ακόμα αντίπαλος των πρωταγωνιστών μας. Η εξέλιξη των χαρακτήρων από το προηγούμενο τίτλο είναι ιδανική (έτσι όπως το είδα εγώ) και οι διάλογοι που υπάρχουν μεταξύ τους, την ώρα του gameplay, μας δίνουν ακόμα καλύτερα να καταλάβουμε την ψυχοσύνθεσή τους, ανάλογα την στιγμή, και να πάρουμε λίγο πιο έντονα το τι συναισθήματα τους διακατέχουν.
Gameplay
Η βάση του gameplay είναι αυτή που ήταν και στο πρώτο. Είναι ένα 3rd person παιχνίδι με την βάση του να είναι η stealth προσέγγιση, ειδικά στις αρχικές συμπλοκές που έχεις με τους εχθρούς. Υπάρχει πολύ πιο έντονα η επιλογή να κάνεις κακό στους φρουρούς ή εχθρούς που είτε σε ψάχνουν είτε σε κυνηγάνε, αλλά το stealth συνεχίζει να είναι η βάση. Έχει αναπτυχθεί αρκετά ως προς το action, μιας και φτάνουμε μέχρι και crossbow να έχουμε στην κατοχή μας, με την μετάβαση της Amicia από φοβισμένη έφηβη που έπρεπε να κρυφτεί για να επιβιώσει, σε έναν προστάτη που δεν φοβάται να “λερώσει τα χέρια της” να γίνεται και ομαλά/σταδιακά αλλά και όμορφα αποτυπωμένη στο παιχνίδι. Ακόμα μια προσθήκη στο πιο επιθετικό gameplay είναι το μαχαίρι που μπορείς με αυτό να σκοτώσεις έναν εχθρό που έχει ζαλιστεί ή να το χρησιμοποιήσεις για να σωθείς από κάποιον που σε έχει πιάσει (για όσους έχουν παίξει τα remake των Resident Evil η χρήση του μαχαιριού είναι αντίστοιχη).
Όπως είπα και πριν το να είσαι προσεκτικός και να κρύβεσαι είναι από τα βασικά στοιχεία του παιχνιδιού, όμως έχει μπει και το aggressive έντονα στο παιχνίδι και η δημιουργία πυρομαχικών συνεχίζει να είναι σημαντικό στοιχείο, είτε θες απλά να ξεφύγεις χωρίς να σε πάρει κανείς χαμπάρι ή άμα θες να τους ξεκάνεις όλους. Και γιατί τα λέω αυτά ξανά και ξανά; Το παιχνίδι σε αυτό το σημείο έκανε κάτι που δεν το περίμενα καθόλου. Υπάρχουν 3 πεδία που ανεβαίνουν level και ξεκλειδώνεις διάφορα καλούδια για να εμπλουτίσουν τον τρόπο που παίζεις όσο προχωράει το παιχνίδι. Αυτά τα πεδία μαζεύουν xp ανάλογα με το τι κάνεις μέσα στο παιχνίδι. Αυτά τα πεδία αντιστοιχούν στο Stealth, Aggressive, και Opportunism. Οπότε το παιχνίδι από μόνο του σε επιβραβεύει με όποιον τρόπο και να επιλέξεις να παίζεις, δυναμώνοντας το gameplay σου όποιο και να είναι αυτό.
Σε γενικές γραμμές το gameplay ενώ στην πρώτη επαφή δεν έχει τρομερές διαφορές από το πρώτο, όσο προχωράει και εξελίσσεται, όλο και κάτι νέο ξεπροβάλει και προστίθεται στον τρόπο που παίζεις, κάτι που θεωρώ ότι το κάνει πολύ καλά μέσα από την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και των χαρακτήρων μας.
Ένα πράγμα που προσωπικά δεν θα ήθελα να υπάρχει, είναι η τόσο έντονη καθοδήγηση σε μικρούς γρίφους που συναντάς στον δρόμο σου. Ειδικά στον πρώτο γρίφο που συναντάς μέσα από διαλόγους ανάμεσα στους χαρακτήρες, το παιχνίδι σε παίρνει πραγματικά από το χέρι για το τι να κάνεις. Θα ήθελα ίσως μικρά hints σε περίπτωση που κολλήσω κάπου. Βέβαια στην συνέχεια δεν είναι τόσο έντονη η βοήθεια αλλά και πάλι υπάρχει.
Gear
Όπως ανέφερα και λίγο πριν, υπάρχει αισθητή εξέλιξη του παιχνιδιού ως το πιο επιθετικό gameplay με ποικίλους τρόπους, αλλά η βάση του παιχνιδιού που αγαπήσαμε είναι εκεί.
Στον εξοπλισμό της Amicia, πέρα από τις δυο αυτές τις προσθήκες, έχουμε και κάποιες αλλαγές στο πώς τα χρησιμοποιείς, μιας και πλέον έχεις την επιλογή να συνδυάσεις τα πυρομαχικά με τα όπλα με ποικίλους τρόπους και τι εννοώ. Πλέον, τα διάφορα πυρομαχικά που κραφτάρεις μπορείς να τα συνδυάσεις με όλα. Άλλο αποτέλεσμα θα πάρεις άμα ρίξεις ένα Ignifer με την σφεντόνα που θα μπορέσεις να “ανάψεις μια φωτιά”, άλλο με το βάζο που δημιουργεί τοπικά μια εστία που κρατά για λίγα δευτερόλεπτα. Ναι, πλέον το βάζο που κουβαλάμε δεν χρησιμοποιείται μόνο για να δημιουργούμε κάποιον θόρυβο για να τραβήξουμε απλά την προσοχή κάποιου guard. Κάθε πυρομαχικό μπορεί να συνδυαστεί με τα όπλα και τον εξοπλισμό για να έχεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Το μαχαίρι βέβαια αν και υπάρχει στον εξοπλισμό σαν εργαλείο και σαν όπλο δεν μπορούμε να το ενώσουμε με κάτι.
Αλλά μιας και το ανέφερα. Ένα μεγάλο κομμάτι στο γενικό gameplay για να μπορέσεις, είτε να προχωρήσεις μέσα από τα αμέτρητα ποντίκια, είτε για να λύσεις έναν “γρίφο” για να πας από το ένα σημείο στο άλλο, είναι οι αλχημείες. Χρησιμοποιώντας διάφορα materials που βρίσκεις στον δρόμο σου ή χωμένα σε κάποιο μπαούλο σε κάποια γωνία, μπορείς να κραφτάρεις, όπως αναφέρονται και στο παιχνίδι.
- Ignifer: Αναπυρώνει σβησμένες εστίας φωτιάς ή να κάψεις εκτάσεις με ψηλά χορτάρια ή να βάλεις φωτιά σε σημεία με πίσσα
- Extinguis: Σβήνει φωτιές και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χαθείς από την οπτική επαφή των εχθρών σου
- Tar: Πίσσα που μπορείς να την πετάξεις για να καθυστερήσεις τους εχθρούς σου ή για να της βάλεις φωτιά
Στο A Plague Tale: Requiem υπάρχουν μικρές αλλαγές ακόμα και στα upgrade του εξοπλισμού μιας και μέσα από τους πάγκους εργασίας που βρίσκεις μπορείς να κραφτάρεις ένα εργαλείο που σου δίνει την δυνατότητα να κάνεις οποιοδήποτε upgrade όπου και να είσαι. Χωρίς να πρέπει αναγκαστικά να βρεις κάποιον πάγκο.
Hugo
Πλέον και ως προς την συνέχεια του πρώτου παιχνιδιού ο Hugo δεν είναι απλά ο αδερφός που έχεις δίπλα σου και του δίνεις εντολές να μπει από μικρές τρύπες για να ανοίξει μια πόρτα. Έχει ικανότητες που έχουν εμφανιστεί μέσα από την ασθένεια που έχει, abilities όπως το να αισθάνεται το που είναι οι εχθροί μιας και όπως και τα ποντίκια (όπως λέει ο ίδιος) αισθάνονται την πίεση του αίματος έτσι και αυτός μπορεί να το νιώσει και μας εμφανίζει τους εχθρούς που βρίσκονται σε μία κοντινή απόσταση.
Ένα ακόμα ability είναι το ότι μπορεί να ελέγξει και να χρησιμοποιήσει τα ποντίκια για να επιτεθούν σε κάποιον συγκεκριμένο στόχο!
Graphics
Έχοντας κρατήσει την αισθητική του πρώτου η βελτίωση είναι εμφανές. Το παιχνίδι το έπαιξα στο PlayStation 5 και από τις πρώτες στιγμές στα πρώτα landscapes ήθελα να σταματάω συνέχεια και να τραβάω φωτογραφίες παντού (έχει και photo mode το παιχνίδι… Όχι κάτι το τρομερό βέβαια, αλλά είναι εκεί για κάποιους σαν και έμενα)! Το εικαστικό κομμάτι ξεπερνάει τις προσδοκίες μου που είχα για το παιχνίδι, με τους φωτισμούς να δίνουν μια τρομερή ατμόσφαιρα, είτε είσαι μέσα στο δάσος και ο ήλιος σε κοπανάει κατακέφαλα, είτε είσαι μέσα στα σκοτάδια σε κάποιο σκοτεινό μπουντρούμι και το μόνο φως που έχεις είναι από την φωτιά στην άκρη του τοίχου. Το φως αλληλεπιδρά τόσο αρμονικά με όλα που πιστεύω είναι ο συνδετικός κρίκος για να δημιουργηθούν οι τόσο όμορφες εικόνες. Αν πάρεις μεμονωμένα τα assets του παιχνιδιού είναι κάτι το οποίο ενδεχομένως να μην σου τραβήξει τόσο πολύ το ενδιαφέρον, όταν όμως τα είδα όλα μαζί με το φως και τις σκιές να τα αγκαλιάζουν και να τα ενώνουν, πραγματικά σταμάτησα για 4-5 λεπτά και απλά χάζευα την εικόνα. Αν έπρεπε να βρω ένα αρνητικό που αφορά τα γραφικά στο παιχνίδι θα έλεγα ότι είναι λίγο η ξύλινη έκφραση που έχουν οι χαρακτήρες όταν μιλάνε έξω από κάποιο cinematic. Αν και τα περισσότερα cinematic είναι μέσα από το παιχνίδι, υπάρχουν κι αυτά που λίγο ξεχωρίζουν.
Sound
Το sound design όπως και στο πρώτο είναι μοναδικό. Πολύ προσεγμένο έως την τελευταία λεπτομέρεια. Χαρακτηριστικά, όταν ήμουν στην αγορά και έβρεχε καταρρακτωδώς, όταν πλησίασα μια τέντα άκουγα τον ήχο που έκαναν οι σταγόνες της βροχής πάνω στο πανί. Θα μου πεις τώρα, “Άσε μας ρε Τάσο που θα κάτσω να ασχοληθώ με αυτό…”, εγώ θα σου πω απλά ότι γύρισα πίσω για να σιγουρευτώ ότι άκουσα καλά. Είναι αυτές οι λεπτομέρειες που δεν πρόκειται ποτέ να πάρεις χαμπάρι αλλά άμα τις αντιληφθείς τότε τις εκτιμάς πάρα πολύ. Σε αυτά που έχουν ίσως λίγη περισσότερη σημασία, η μουσική του παιχνιδιού έρχεται να ταιριάξει απίστευτα με τα σκηνικά και την ατμόσφαιρα που προσφέρει το Α Plague Tale: Requiem. Θυμάμαι πολύ έντονα στην πρώτη στιγμή αγωνίας που υπάρχει μέσα στο παιχνίδι την μουσική να μου εντείνει ακόμα περισσότερο αυτό το συναίσθημα και να μου κόβει την ανάσα.
Και το κερασάκι στην τούρτα του ήχου έρχονται να βάλουν οι voice actors, που παρόλο που έχουν πάρα πολλά lines στο παιχνίδι μιας και όπως είπαμε δεν σταματάνε σχεδόν ποτέ να ανταλλάσσουν διαλόγους την ώρα του gameplay, δεν χάνουν ποτέ το ύφος και το συναίσθημα της στιγμής.
Περίληψη
Το A Plague Tale: Requiem είναι η συνέχεια που θα ήθελα να έχει το παιχνίδι χωρίς καν να είχα φανταστεί το πόσο καλό θα ήταν. Όταν το άνοιξα για πρώτη φορά είχα μια αγωνία για το αν θα μου δημιουργήσει τα ίδια συναισθήματα με το πρώτο.. Όχι μόνο κατάφερε να ανταπεξέλθει αλλά και να με κάνει κυριολεκτικά να χάσω την ανάσα μου σε μερικά σημεία.
Με ανανεωμένο gameplay χωρίς να χάνει την ταυτότητα του, αφήνει μια μικρή ελευθερία στον παίκτη να ακολουθήσει αυτός τον τρόπο που θέλει να αντιμετωπίσει τα εμπόδια. Με μικρούς γρίφους αλλά και ανατροπές σίγουρα είναι ένα παιχνίδι που θα ξεχωρίσει για ακόμα μια φορά.
Σχόλια 1