Σε αυτή τη στήλη, θα βρείτε διάφορους indie τίτλους, τόσο καινούριους, όσο και παλιούς, οι οποίοι έμειναν στη μνήμη του καθενός από εμάς για την πρωτοτυπία αλλά και την ελευθερία που τα χαρακτηρίζουν. Πιστεύω μάλιστα πως το παιχνίδι για το οποίο θα μιλήσω φαντάζει ολίγον τι επίκαιρο, με την κατάσταση που μαίνεται στην Ουκρανία.
Το παιχνίδι στο οποίο αναφέρομαι είναι, όπως θα διαβάσατε και από τον τίτλο, το Papers, Please. Αποτελεί δημιούργημα του Lucas Pope, του ανθρώπου πίσω από ακόμα μια εξαιρετική indie πρόταση, το Return of the Obra Dinn, για το οποίο θα μιλήσουμε κάποια άλλη μέρα. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2013 κι έλαβε διθυραμβικές κριτικές, ενώ έχει δεχθεί port και για iOS. Τι εστί όμως Papers, Please;
Περιληπτικά, το παιχνίδι τοποθετείται στην εικονική χώρα Arstotzka, που βρίσκεται μεταξύ διάφορων άλλων χωρών, συνθέτοντας μια εικονική Σοβιετική Ένωση. Μετά από 6 χρόνια πολέμου μεταξύ της Arstotzka και της γειτονικής Kolechia, η Arstotzka κατάφερε να κατακτήσει ένα μερίδιο της Grestin, της πόλης που βρίσκεται στα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών.
Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού, εργάζεται ως ελεγκτής στα σύνορα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει τα βασικά έξοδα της οικογένειας του, όπως είναι το ενοίκιο, το φαγητό και η θέρμανση. Κάθε μέρα, πρέπει να εξυπηρετηθούν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνεται, καθώς η πληρωμή κυμαίνεται με βάση τον αριθμό αυτό. Βέβαια, πολλές φορές δεν είναι τόσο εύκολο να καλυφθούν αυτά τα έξοδα, οπότε θα πρέπει ο παίκτης να επιλέξει ποια από τις 3 ανάγκες θα αγνοήσει. Αυτή όμως είναι μόνο μία από τις πολυάριθμες επιλογές που προσφέρει το παιχνίδι.
Ως ελεγκτής, καλείστε να εξετάσετε τα έγγραφα των μεταναστών για τυχόν αποκλίσεις από την αλήθεια. Έχετε ένα βιβλίο κανόνων για την κάθε ημέρα, το οποίο πρέπει να ακολουθήσετε κατά γράμμα για να ελέγξετε στοιχεία όπως την ημερομηνία γέννησης, το όνομα, το φύλο, τον τόπο καταγωγής και την φωτογραφία του κάθε μετανάστη. Η δυσκολία είναι κλιμακωτή, καθώς στις επόμενες ημέρες θα πρέπει να αυξήσετε την παρατηρητικότητα σας για να ελέγξετε πιο πολύπλοκα στοιχεία, όπως το ύψος, το βάρος και τον λόγο και το χρονικό διάστημα της επίσκεψης στην χώρα. Στην πορεία του παιχνιδιού θα έχετε περισσότερες επιλογές για τον έλεγχο, όπως είναι το Inspect Mode, το οποίο σας επιτρέπει τη διασταύρωση των στοιχείων που φαίνονται ύποπτα.
Το soundtrack που υπάρχει στο main menu είναι μιλιταριστικού χαρακτήρα, δίνοντας μας να καταλάβουμε πως η Arstotzka βρίσκεται ακόμη σε τεταμένο κλίμα. Ο ήχος του παιχνιδιού θα κλείσει το μάτι σε retro gamers, καθώς υιοθετεί 8-bit στοιχεία. Το παιχνίδι έχει μέγεθος μόλις 60 mb, καταφέρνει όμως να φτάσει σε βάθος που ανταγωνίζεται διάσημους AAA τίτλους, ενώ σε αυτό βοηθάει και το γεγονός πως έχει 20 διαφορετικά endings. Κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρω είναι πως έχει δημιουργηθεί μια ταινία μικρού μήκους από fans του παιχνιδιού, την οποία προτείνω ανεπιφύλακτα και παραθέτω παρακάτω.
Ο τίτλος μου κίνησε το ενδιαφέρον, διότι κατά την γνώμη μου έχει αποτυπώσει πιστά το ‘μούδιασμα’ του απλού λαού και τις συνέπειες που έχει σε αυτόν ένας πολυετής πόλεμος. Ο παίκτης το ζει από πρώτο χέρι, όταν καλείται να απορρίψει κάθε συναίσθημα για να κάνει σωστά τη δουλειά του ελεγκτή και να προχωρήσει στο παιχνίδι. Το Papers, Please μου έδωσε ένα ‘οργουελικό’ vibe το οποίο πιστεύω πως πρέπει όλοι να βιώσουν.
Glory to Arstotzka? Εσείς θα το αποφασίσετε.