Η Claire Murdoch, επικεφαλής του τμήματος Ψυχικής Υγείας του National Health Service (NHS) της Αγγλίας, επανέφερε ένα ζήτημα που είχαμε καιρό να ακούσουμε.
Αυτό που αφορά τα loot boxes που περιέχουν ορισμένα παιχνίδια, και την, αρνητική, επιρροή που έχουν στα ανήλικα άτομα.
Και πιο συγκεκριμένα, στην ώθηση αυτών προς τον τζόγο.
Θέτοντας μάλιστα και αρκετά παραδείγματα, ανήλικων παιδιών, τα οποία, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς τους, ξόδεψαν μέχρι και 2.000 δολάρια πάνω σε αυτόν τον τομέα.
Τόνισε ότι κατανοεί το γεγονός ότι, χρησιμοποιώντας ένα παραθυράκι του νόμου, τα παιχνίδια αυτά είναι νόμιμα, άρα το “μπαλάκι” ευθύνης πέφτει πάνω στους υπόλοιπους.
Δηλαδή στις εταιρίες διανομής, στην πολιτεία και φυσικά, το πιο σημαντικό, στους ίδιους τους γονείς.
Κάτι με το οποίο συμφωνούμε απόλυτα.
Με αυτό που ίσως όμως να μην συμφωνούμε και 100% είναι η άποψή της περί απαγόρευσης των παιχνιδιών αυτών ολοκληρωτικά, σε περίπτωση που δεν βρεθεί κάποια λύση.
Αρχικά, δεν είναι εφικτό. Νομικά. Τα παιχνίδια, όπως είπε και η ίδια, είναι απόλυτα νόμιμα. Άρα δεν είναι “δικό τους” πρόβλημα.
Επιπλέον, υπάρχει ένας συγκεκριμένος φορέας, ο οποίος έχει αυτή ακριβώς την δουλειά. Το να κρίνει, ποιοι τίτλοι είναι ή δεν είναι κατάλληλοι για ανήλικους. Το PEGI.
Αφού λοιπόν, οι περισσότεροι τίτλοι που έχουν loot boxes, έχουν κριθεί κατάλληλοι, μετά από την αντίστοιχη εξέταση (συμπεριλαμβανομένης και της ύπαρξης loot box), πάει να πει ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα.
Άρα;
Άρα, καταλαβαίνουμε ότι το κύριο θέμα, το οποίο θέλει να θίξει (ελπίζουμε) και η Murdock είναι η αμάθεια. Κάτι το οποίο λύνεται, όχι με το να ρίχνουμε στην πυρά τα παιχνίδια, αλλά με το να ενημερωθούν και μετά με όμορφο τρόπο να ενημερώσουν με την σειρά τους τα παιδιά, σωστά, οι κάθε γονείς.
Πάνω κάτω, είναι παρόμοια υπόθεση και με αυτό το “Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια ωθούν τα άτομα στην βία”.
Όχι!
Βίαιο, εθισμένο στον τζόγο και ότι άλλο έχουν προσάψει κατά καιρούς στο gaming, δεν σε κάνουν τα παιχνίδια. Σε κάνει το περιβάλλον μέσα στο οποίο έχεις μεγαλώσει και ο τρόπος που ζεις.