Όταν έμαθα ότι το παλιό κλασσικό Ninja Gaiden θα επανακυκλοφορήσει σε PC μετά από τόσα χρόνια, και μάλιστα σε μια remastered έκδοση, είχα μπει για τα καλά στο hype train. Όταν όμως απέκτησα το Master Collection απογοητεύτηκα πιο πολύ και από τους Ιταλούς το 1994 μετά το χαμένο πέναλτι του Baggio.
Το Ninja Gaiden: Master Collection περιλαμβάνει όλη την τριλογία της σειράς, από το Sigma μέχρι το Razor’s Edge. Στην τριλογία αυτή αφηγείται η ιστορία του νεαρού Νίντζα Ryu Hayabusa και οι περιπέτειές του που έχουν να κάνουν με εκδίκηση και τον αγώνα του να προστατέψει το Dragon Sword, ένα ξίφος αφάνταστης δύναμης που το κυνηγούν άλλες συντεχνίες και μη.
Η πλοκή των παιχνιδιών είναι ιδιαίτερα απλή και ενδιαφέρουσα. Δεν έχει κάτι φαντασμαγορικό που δεν έχουμε ξαναδεί, αλλά και τα 3 προσφέρουν μια ευχάριστη εμπειρία γενικά. Είναι ένα από τα παιχνίδια που αν κυκλοφορούσε στο σήμερα θα λέγαμε ότι ανήκει στην κατηγορία των souls-like για το μεγάλο βαθμό δυσκολίας (ιδιαίτερα του πρώτου παιχνιδιού). Το gameplay είναι κάπως clunky και περίεργο, παρόλα αυτά δεν θα έλεγα ότι δεν είναι fun. Το το μίνι παρκούρ, το loot που μπορείς να βρεις και τα μυστικά περάσματα που υπάρχουν σε κάθε περιοχή σε προκαλούν να εξερευνήσεις το περιβάλλον σου με πολλή προσοχή. Το action combat επίσης είναι σε καλό σημείο καθώς προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από combos και όπλα.
Πέρα από τα παραπάνω, θέλω να εστιάσω ιδιαίτερα στα αρνητικά. Λοιπόν, τα παιχνίδια Ninja Gaiden, σαν απλά παιχνίδια, είναι οκ. Όμως, αυτό που δεν μπορώ να δεχτώ είναι ότι το Collection πασάρεται ως μια ανανεωμένη έκδοση των παλιών Ninja Gaiden σε PC port. Και τα 3, ιδιαίτερα το πρώτο, είναι το ίδιο ακριβώς πράγμα με τις παλιές εκδόσεις τους και προσωπικά δεν έχω δει ούτε μια μικρή διαφορά. Ναι, καλά τα νέα DLC skins και μερικές νέες πίστες αλλά στη συνολική εικόνα δεν έχει αλλάξει το παραμικρό. Τα mechanics, το combat, τα γραφικά είναι τα ίδια με μια δεκαετία πριν.
Ακόμα και να υπάρχουν μερικές μικρο-αλλαγές, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για ένα remaster. Ένα ακόμη τεράστιο αρνητικό είναι η έλλειψη ευχρηστικότητας. Δεν υπάρχει επιλογή στις ρυθμίσεις για να παίξεις σε fullscreen. Πρέπει να ανοίξεις το παιχνίδι και να κλικάρεις πάνω δεξιά στο κουτάκι κάθε φορά για να το πετύχεις. Επίσης, δεν υπάρχει ρύθμιση για να παίξεις σε full hd, 2K, 4K. Για να το πετύχεις αυτό πρέπει να γράψεις το αντίστοιχό “1080p” ή “4K” στο command line του παιχνιδιού στο Steam. Και αν θες να αλλάξεις ανάλυση ενώ είσαι ήδη μέσα στο παιχνίδι; Πρέπει να το κλείσεις και να κάνεις τα παραπάνω βήματα. Α, και να μην ξεχάσεις να κλικάρεις το κουτάκι που λέγαμε για να μπει σε fullscreen. Επιπλέον, το μενού είναι απελπιστικά ελλιπές. Βασικές επιλογές όπως γραφικά, fullscreen κλπ είναι άφαντες.
Στην ουσία, το μόνο παιχνίδι που ξεχωρίζει είναι το Ninja Gaiden 3. Αυτό είναι ό,τι πιο κοντινό στα δεδομένα του 2021. Όταν όμως αγοράζεις ένα πακέτο τριών παιχνιδιών για 40-50€ θες να απολαύσεις και τα τρία το ίδιο. Το πιο σωστό θα ήταν να κυκλοφορούσε το πακέτο αυτό έχοντας εφαρμόσει την τακτική “rework” στο Ninja Gaiden 1 και 2 και να περιείχε ένα απλό και τουλάχιστον αξιόλογο main menu.
Όπως έγινε αντιληπτό, εγώ δε θα πρότεινα το Ninja Gaiden: Master Collection σε κάποιον για 40€, εκτός αν υπάρξει έκπτωση 20-30€. Και πάλι όμως, ενώ τα παιχνίδια δεν είναι κακά, θα έπρεπε να είχαν μια σαφέστατη βελτίωση στα γραφικά μετά από τόσα χρόνια. Το κερασάκι στην τούρτα; Οι ενοχλητικές ενέργειες που πρέπει να κάνεις κάθε φορά πριν παίξεις (ανάλυση και fullscreen).
Βαθμολογία: 4/10