Ένας από τους πολλούς Μήτσους που έχουμε εδώ στο GameLab, ο Χρονόπουλος, εδώ και αρκετούς μήνες έχει ανακαλύψει έναν κόσμο, που οι περισσότεροι από εμάς αγαπάμε να μισούμε (αν βγάζει νόημα αυτή η έκφραση). Φυσικά και αναφερόμαστε στον κόσμο του League of Legeds. Ο οποίος όμως, αν κάτσει κάποιος και τον ψάξει πιο βαθιά, θα ανακαλύψει ότι κάτω από ένα, κατά γενική ομολογία, τοξικό community, βρίσκεται μια πολύ ενδιαφέρουσα μυθολογία, με χαρακτήρες με ιδιαίτερα backrounds. Τα οποία είναι και αυτά που θα αναλύσει ο JC στα βίντεο του. Ετοιμαστείτε λοιπόν για ταξίδια σε όλες τις γωνιές της Runeterra, από τα παγωμένα βουνά του Freljord, μέχρι το μυστηριώδες σύμπλεγμα νησιών των Shadow Isles. Όπου όλα έχουν πολλές ιστορίες να μας πουν, μέσω των χαρακτήρων που κατοικούν εκεί.
Ο Dr. Mundo, του οποίου το όνομα πλέον δεν θυμάται κανείς, ούτε καν ο ίδιος, ήταν πριν αρκετά χρόνια ένας μπράβος ενός βαρόνου των χημικών του Zaun, ο οποίος όμως, σε αντίθεση με το τεράστιο παρουσιαστικό του και την δουλειά που έκανε, είχε έναν αρκετά καλοκάγαθο και ευγενικό χαρακτήρα. Τουλάχιστον σε όσους δεν χρειαζόταν να εκφοβίσει στα σκληρά και επικίνδυνα σοκάκια του υποκόσμου. Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του, ήταν ότι είχε ολοκληρωτική άγνοια με ποιον τα “έβαζε”, μέχρι που τελικά βρέθηκε να βρίσκεται αντιμέτωπος με το ίδιο του το αφεντικό. Κάτι που φυσικά δεν είχε την τροπή που περίμενε. Με τον βαρόνο να μην του χαρίζει ένα τέλος, αλλά να αποφασίζει να τον κάνει να υποφέρει για την επιλογή να τα βάλει μαζί του. Έτσι κατέληξε τρόφιμος ενός ασύλου, γνωστό για την απάνθρωπη μεταχείριση των τροφίμων του, αλλά και για τις αμφισβητούμενες “θεραπείες” που εφάρμοζε. Με το πέρασμα των μηνών, ο μπράβος έγινε θύμα ανείπωτων βασανιστηρίων στα χέρια των φροντιστών του. Εφάρμοζαν όποια πειραματική θεραπεία σκέφτονταν, χωρίς φυσικά να νοιάζονται για την υγεία του. Ο μπράβος, μετά από αρκετά πειράματα που έγιναν πάνω του, άρχισε να αλλάζει, με το σώμα του να γίνεται όλο και πιο μυώδες, ενώ παράλληλα το μυαλό του άρχισε να φθίνει. Έχοντας χάσει όλες τις μνήμες από την παλιά του ζωή, άρχισε να πιστεύει ότι μέσα στο άσυλο, δεν ήταν τρόφιμος, αλλά γιατρός, βλέποντας ότι ο ζουρλομανδίας του έμοιαζε αρκετά με τις άσπρες στολές των υπολοίπων γιατρών. Έτσι λοιπόν, απέκτησε έναν νέο σκοπό, να γιατρέψει όλους τους τροφίμους του ασύλου, φυσικά χρησιμοποιώντας ότι έβλεπε να του κάνουν τόσους μήνες, ενώ άρχισε να μαθαίνει και για τις εγχειρίσεις, τις οποίες φυσικά και εφάρμοζε στους ασθενείς του. Κάποια στιγμή, ο βαρόνος αποφάσισε να δώσει εξιτήριο στον Mundo (όπως ήταν πλέον το όνομα του μπράβου), όμως όταν πήγε στο άσυλο αυτό που αντίκρισε ήταν διαμελισμένα πτώματα και την απόλυτη ησυχία. Μια ησυχία την οποία χάλαγε μόνο κάποια παραμιλητά από το τελευταίο κελί του διαδρόμου. Θέλοντας να μάθει τι έχει γίνει ο βαρόνος άνοιξε την πόρτα του κελιού, βλέποντας αμέτρητα πτώματα να είναι πεσμένα στο έδαφος και τον Mundo να στέκεται και να παραμιλάει από πάνω τους. Ο Mundo, στο πρόσωπο του βαρόνου δεν είδε τον παλιό του εργοδότη, αλλά τον επόμενο ασθενή του. Δυστυχώς, και αυτή η επέμβαση, δεν ήταν επιτυχημένη και ο ασθενής πέθανε, προσθέτοντας ένα ακόμα πτώμα στο πάτωμα. Τουλάχιστον έτσι έκρινε ο Dr. Mundo, ο οποίος όμως πλέον ήταν ελεύθερος να βγει από την φυλακή του. Κάτι το οποίο τον έκανε πολύ χαρούμενο. Όχι όμως γιατί θα είχε πλέον την ελευθερία του, αλλά γιατί οι δρόμοι του Zaun ήταν γεμάτοι με άρρωστους, τους οποίους φυσικά και θα προσπαθούσε να τους γιατρέψει.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια 2