Τα horror παιχνίδια, είναι ένα από τα genre που μου αρέσουν αρκετά. Ειδικότερα δε τα ψυχολογικά horror που δεν σου περνάνε τη λογική του τύπου σε κυνηγάει κάτι, όποτε πρέπει να τρέξεις να σωθείς από αυτό, αλλά προσπαθούν να σου δημιουργήσουν το συναίσθημα και την αγωνιά του πρωταγωνιστή. Επίσης είμαι ιδιαίτερα επικριτικός καθώς είναι λίγα τα παιχνίδια που έχουν καταφέρει να με τρομάξουν.
Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για το Ad Infinitum, ένα psychological horror game από την Nacon και την Hecate, που ακολουθεί λίγο τα βήματα των Martha is Dead και Amnesia: The Bunker. Λαμβάνοντας μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο παιχνίδι παίρνουμε το μέρος ενός Γερμανού στρατιώτη οπού είναι στοιχειωμένος από τη φρίκη του Μεγάλου Πολέμου.
Κατά την διάρκεια του παιχνιδιού θα βρεθούμε παγιδευμένοι ανάμεσα σε δύο πραγματικότητες, καθώς περιπλανιόμαστε σε μια τεράστια έπαυλη και στα χαρακώματα του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου θα πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με τις φρικαλέες αναμνήσεις του πόλεμου οπού έχουν μετατραπεί σε τρομακτικά τέρατα που μας κυνηγάνε.
Το παιχνίδι γενικότερα είναι μικρό άλλα περισσότερες λεπτομέρειες για αυτό θα σας πω παρακάτω, λόγω όμως του ότι είναι τόσο σύντομο σε διάρκεια δεν θα σας πω τι ακριβώς τι είδα στο παιχνίδι, αλλά θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τις εμπειρίες που ένιωσα με αυτόν τον τίτλο.
Αρχικά από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις πως ο πρωταγωνιστής είναι πολύ καταπονημένος ψυχολογικά από τον πόλεμο και ότι έχει επηρεάσει και συνολικότερα την οικογένεια του όλο αυτό. Το παιχνίδι κάνει τις εναλλαγές από το ένα σκηνικό στο άλλο (έπαυλη – πεδίο μάχης) με τέτοιον τρόπο ώστε μας κάνει δύσκολο στο να καταλάβουμε ποιο από τα 2 είναι πραγματικό ή ακόμα και αν κάποιο από αυτά είναι πραγματικό.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε στο παιχνίδι είναι να ανακαλύψουμε πως ο πόλεμος επηρέασε το κάθε μέλος της οικογένειας του πρωταγωνιστή μας, όσο και τις σχέσεις μεταξύ τους. Κατά την διάρκεια αυτής της εξερεύνησης όσο είμαστε στην έπαυλη, αν και δεν έχουμε κάποιο πραγματικό κίνδυνο, το σκηνικό του παιχνιδιού μας κάνει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση και εκεί θα πρέπει να λύσουμε κάποια μικρά puzzles ώστε να κάνουμε progress. Όταν είμαστε όμως στο πεδίο της μάχης τα πράγματα αλλάζουν, τα μικρά puzzles γίνονται φρικιαστικά πλάσματα που σε κυνηγάνε και σε βάζουν να τρέχεις μέσα από μικρούς κλειστοφοβικούς χώρους μεταφέροντας ακόμα μεγαλύτερα την αγωνιά στο μυαλό μας.
Γενικότερα το παιχνίδι καταφέρνει να μας περάσει το τι μπορεί να κάνει ένας πόλεμος στο ανθρώπινo μυαλό, τα σκηνικά του η μουσική και όλο το feeling που μας μεταφέρει σε κάνει να έχεις αγονία ο ίδιος και να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα για το τι μπορεί να πεταχτεί. Το Ad Infinitum έχει διάρκεια περίπου 7 ώρες αλλά πιστέψτε με, θα απολαύσετε κάθε λεπτό. Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι υπέροχα και τα transition που έχει το κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουν, έτσι αν σας αρέσουν τα ψυχολογικά horror τότε το Ad Infinitum είναι σίγουρα μια καλή επιλογή για εσάς.
Βαθμολογία 7,5/10
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια 5