Το Taste of Power, είναι ένα Real Time Strategy, που πραγματεύεται σε έναν εναλλακτικό μεσαίωνα, όπου τρεις μεγάλες δυνάμεις: Ευρωπαϊκά Βασίλεια, Μέση Ανατολή και Κίνα συγκρούονται με σκοπό την απόλυτη κυριαρχία.
Ξεκινώντας το παιχνίδι, τοποθετούμαστε σε μια κατάσταση κατά την οποία οι Ευρωπαίοι πρέπει να αφήσουν στην άκρη, τις όποιες διαφορές τους, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στους νέους εχθρούς, που δεν είναι άλλοι από την Αυτοκρατορία των Τιμουρίδων, που απειλούν τα σύνορά τους. Παράλληλα με αυτή την κατάσταση, η δυναστεία των Ming στην Κίνα προσπαθεί να επεκτείνει και άλλο τα σύνορα της, με σκοπό να κατακτήσει την Μογγολία και την Ιαπωνία.
Πριν ξεκινήσω λοιπόν περί γραφικών, μουσικής και γραφής (campaign) του παιχνιδιού, θα αναφερθώ λίγο στο κομμάτι των απαιτήσεων ισχύος που έχει από το σύστημά μας.
Το παιχνίδι λοιπόν απαιτεί για να τρέξει 4GB Ram, 2GB GRam και έναν επεξεργαστή των τελευταίων 6-7 ετών. Εντάξει θα μπορούσε να είναι και πιο ελαφρύ άλλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά θεωρώ πως το καθιστούν προσβάσιμο στο μεγαλύτερο ποσοστό των PC Gamers, μιας και μόνο σε αυτούς απευθύνεται.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάνουμε στα γραφικά, την μουσική και το game-play.
Για τα γραφικά, οι developers του παιχνιδιού, κατά την άποψη μου, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά πάνω στο κομμάτι εμφάνισης του παιχνιδιού, δημιουργώντας υπέροχα μοντέλα που τονίζουν την αρχιτεκτονική του μεσαιωνικού κόσμου (ναι! έχω ψύχωση με οτιδήποτε μεσαιωνικό).
Από πλευράς μουσικής, το παιχνίδι στελεχώνεται από αρκετά ικανοποιητικό voice acting στους ήρωες και ωραίες μουσικές στην διάρκεια του campaign. Τα cinematics εντάξει, χαίρουν άκρας βελτίωσης, αλλά αυτό δεν είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό.
Game-play λοιπόν και όπως ανέφερα και πιο πάνω, το game έχει ορισμένα mechanics που διαφοροποιούνται ανάλογα τον πολιτισμό που διαλέγουμε να παίξουμε, αλλά μέχρι εκεί.
Αναλυτικότερα αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από τους τρεις πολιτισμούς (European Confederation, Chinese Empire, Timurid Khalifat) διαθέτει διαφορετικά είδη στρατιωτών, τεχνολογιών, πυροβολικού αλλά και τακτικών στην μάχη. Μάλιστα η διαφοροποίηση είναι τόσο αισθητή που κατά την διάρκεια δοκιμής του κάθε λαού, ένοιωθα σαν να παίζω καινούργιο παιχνίδι.
Οι κύριες διαφορές του κάθε λαού, όπως και σε όλα RTS παιχνίδια που υπήρχαν πριν από το Taste of Power, βρίσκονται κυρίως στην τεχνολογική ανάπτυξη του κάθε πολιτισμού. Μάλιστα σε αυξημένα στάδια ανάπτυξης βλέπουμε την χρήση του βαρύ πυροβολικού της εποχής με αρκετά καλοφτιαγμένα μοντέλα πάνω σε βαλλίστρες, κανόνια αλλά και μηχανές παραγωγής καπνού της εποχής. Σίγουρα αξίζει να αναφερθεί πως ο κάθε πολιτισμός έχει δυνατό και αδύνατο σημείο προκειμένου να προσαρμοστεί ο παίκτης.
Μία ακόμα θετική πλευρά του παιχνιδιού είναι η ύπαρξη αρκετών Campaign που θα κρατήσουν αρκετή ώρα τον παίκτη μπροστά στο παιχνίδι. Αναλυτικά υπάρχουν δυο ιστορίες για το European Confederation, δυο για την Chinese Empire και ένα για το Timurid Khalifat, εδώ να σημειωθεί πως δεν μου άρεσε καθόλου η έκπτωση από πλευράς ιστορίας που γίνεται εις βάρος αυτού του πολιτισμού. Βέβαια το κενό μπορώ να πω ότι ίσως καλύπτεται από το γεγονός ότι στις υπόλοιπες ιστορίες μαχόμαστε αρκετές φορές ενάντια στο Timurid Khalifat.
Όλα καλά όλα ανθηρά αν το παιχνίδι ξεκίναγε και σταμάταγε εκεί. Διότι εντάξει μέχρι στιγμής έχει ανοίξει η όρεξη για παιχνίδια ακόμα και σε άτομα που δεν προτιμάνε το είδος, όμως όπως συμβαίνει άλλωστε και παντού υπάρχουν και τα μελανά σημεία.
Το σημαντικότερο που ανακάλυψα εγώ είναι το, σε πολλά σημεία, τραγικό A.I. των μονάδων μας, αλλά και του υπολογιστή. Αν και από άποψη εφέ το παιχνίδι έχει πάρα πολλά να δώσει, από ρεαλισμό σε μάχες με άφησε τραγικά αδιάφορο. Δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να αντεπεξέλθει σε προκατόχους που υπήρξαν ακόμα και αρκετά χρόνια πριν θυμίζοντας μου αρκετές φόρες ορισμένα bugs που συναντούσαμε στο Rome Total War 1(ναι παίζω από τότε και ακόμα πιο πίσω).
Σημαντική επίσης παρατήρηση είναι οι ελάχιστες επιλογές από πλευράς πολιτισμών που μπορεί να επιλέξει ο παίκτης (για την ακρίβεια 3).
Εν κατακλείδι, το παιχνίδι αν και στην αρχή βλέποντας το story mode με ενθουσίασε, μετά από λίγη ώρα με έκανε να βαρεθώ, από πλευράς game play και μόνο.
Ναι έχει τα θετικά του λόγω γραφικών, ποικιλομορφίας μονάδων και τακτικών, αλλά όλα αυτά έρχονται να κατακερματιστούν στην διάρκεια της πρώτης μεγάλης μάχης που θα δώσετε.
Κλείνοντας, το παιχνίδι γενικά μπορεί να βελτιωθεί αρκετά χωρίς αυτό να σημαίνει πως τώρα είναι για τα σκουπίδια. Η ικανοποιητική ιστορία θα με κάνει να το θυμάμαι.
Από μένα 5/10 μόνο και μόνο για το A.I. Σε περίπτωση βελτίωσης του, το παιχνίδι μπορεί όντως να γίνει αρκετά καλό και να με κρατήσει περισσότερο.