Τα Indie Games είναι τα παιχνίδια που προτιμώ εδώ και κάμποσα χρόνια. Ίσως επειδή δεν χρειάζεται να περιμένω 5 χρόνια για να βγει το επόμενο κεφάλαιο και αποτελούν αυτοτελείς ιστορίες. Ίσως επειδή πάντα προσφέρουν μια νέα, πρωτότυπη εμπειρία.
Μια πρωτότυπη εμπειρία είναι και το KINGDOM of the DEAD δημιούργημα της DIRIGO GAMES. Το KINGDOM of the DEAD είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Δεν έχει το κλασικό στυλ γραφικών που έχουμε συνηθίσει. Έχει μια διαφορετική προσέγγιση, αυτή των ασπρόμαυρων, φτιαγμένων στο χέρι, γραφικών.
Το παιχνίδι διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα και εμείς μπαίνουμε στα παπούτσια ενός καθηγητή με όνομα Chamberlain (όχι αυτός της Liverpool), ο οποίος έγινε Στρατηγός και δουλεύει σαν μυστικός πράκτορας για την κυβέρνηση, με σκοπό να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα GATEKEEPER, το οποίο θέλει τον Chamberlain να κερδίζει τον Θάνατο και τον στρατό του. Γενικά το σενάριο θυμίζει B Movie ταινία με zombies.
Η κάμερα είναι σε first-person mode και όπως ανέφερα και παραπάνω, όλα είναι ασπρόμαυρα. Βέβαια, υπάρχει επιλογή να αλλάξεις το ασπρόμαυρο σε διάφορα φίλτρα, όπως αρνητικό πχ. Το gameplay του παιχνιδιού είναι αρκετά απλό. Μπαίνεις σε μια πίστα και πηγαίνεις από το Α μέρος στο Β, σκοτώνεις το boss της κάθε πίστας, ενώ έχεις περάσει ήδη από αμέτρητους στρατιώτες του Θανάτου.
Αυτό γίνεται με την βοήθεια 8 όπλων, από το μαγικό σπαθί το οποίο είναι ο πιστός μας βοηθός, μέχρι και RPG. Ο ρυθμός είναι γρήγορος και σε αυτό βοηθά και η φύση των εχθρών, οι οποίοι μόλις δουν ότι βρίσκεται ο παίχτης μας στο οπτικό τους πεδίο, κάνουν κατευθείαν επίθεση. Θα έλεγα ότι το gameplay φέρνει λίγο σε Doom.
Τα εφόδια που δίνει το παιχνίδι στον παίχτη, είναι σφαίρες για τα όπλα και health upgrades. Ως προς τις σφαίρες, το παιχνίδι είναι αρκετά γενναιόδωρο, δίνει πολλές. Κάτι που δεν ξέρω αν ήταν bug, είναι το ότι αν έβρισκα health upgrade, έκλεινα το παιχνίδι και μετά έκανα load το save μου, το upgrade δεν υπήρχε. Μιας και ανέφερα την δυσκολία, το παιχνίδι έχει τρία επίπεδα δυσκολίας σε κάθε επίπεδο. Κάθε επίπεδο έχει διαφορετική δυσκολία και τα objectives του παίκτη αλλάζουν. Για παράδειγμα, μπορεί στην πρώτη δυσκολία να πρέπει απλά να καταστρέψεις μια πύλη, ενώ στην δεύτερη να καταστρέψεις μια πύλη και να σώσεις έναν πολίτη.
Προς το τέλος του παιχνιδιού, συγκεκριμένα στις δυο τελευταίες πίστες, είχα κάποια game breaking bugs. Πιστεύω ότι αυτά θα φτιαχτούν με την κυκλοφορία του παιχνιδιού αλλά μου έσπασαν τα νεύρα γιατί έκανα quit/load και έκανα speed run τις πίστες αυτές.
Μπορώ να πω πως πέρασα ευχάριστα αυτές τις 6 ώρες που μου πήρε το παιχνίδι για να το τελειώσω. Ήταν κάτι ξεχωριστό. Δεν είναι το τέλειο παιχνίδι, ούτε κάτι το οποίο κάποιος θα δει και θα πει «τι έπος έπαιξα!». Αν κάτι έπρεπε να αλλάξει είναι ίσως η μουσική, η οποία με κούρασε και ίσως να δοθεί περισσότερη ουσία στο παιχνίδι ως προς το σενάριο, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική πορεία ή εξέλιξη του χαρακτήρα.
Υ.Γ: ΑΓΑΠΩ ΤΟ DEATH SCREEN!
Βαθμολογία: 6.5/10