Σήμερα ήρθε η ώρα να σας μιλήσω για ένα παιχνίδι που θα γεμίσει το κενό σας, μέχρι να κυκλοφορήσει το αναμενόμενο Vampire The Maquarade: BloodLines 2 που έχει καθυστερήσει επ αόριστόν. Όσοι αγαπάτε την μυθολογία και μυθοπλασία αλλά και κουλτούρα των Vampires (όπως κι εγώ) βρισκόσαστε στο σωστό μέρος. Αρκετά όμως με την εισαγωγή, νομίζω έχετε καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Ήρθε η ώρα να περάσουμε στο ψητό και να αναλύσουμε τις σκοτεινές νύχτες στην Βοστόνη που θα ζήσετε ως παίχτης στο Vampire The Masquarade: Swansong, ένα rpg της Clement Plantier και της Big Bad Wolf Studios στο σκοτεινό και εχθρικό κόσμο των Vampires.
Η ιστορία ξεκινάει μόλις έχει ανέβει στην εξουσία της κοινότητας των βαμπίρ η Prince Swan, γνωστή και ως Hazel Iversen, διοργανώνοντας ένα πάρτι για τα επινίκια. Στο τελευταίο όροφο ενός ουρανοξύστη στην Βοστώνη είναι μαζεμένοι όλοι οι γαλαζοαίματοι και τα άτομα με υψηλές θέσεις και εξουσία στην ιεραρχία της Camarilla (μία εκ των βασικότερων “οικογενειών” από βαμπίρ). Ξαφνικά όμως, ένα κενό στην ασφάλεια του πάρτι προκαλεί ένα χαμό και όλοι πανικόβλητοι αρχίζουν να τρέχουν ενώ χτυπάει ο “CODE RED”, που σημαίνει ότι ο μεγαλύτερος φόβος όλων βαμπίρ γίνεται πραγματικότητα.
Η ύπαρξη σας, που για χρόνια κρύβατε επιμελώς, έχει πλέον αποκαλυφθεί στους κοινούς θνητούς ανθρώπους. Με το καλημέρα της ανάληψης της εξουσίας από την Hazel Iversen όλα πάνε στραβά και είστε στην αρχή μιας περιπέτειας γεμάτη θεωρίες συνομωσίας, πάθη, ίντριγκές , φόνους, προδοσίες αλλά και δίψα για εξουσία που ίσως είναι μεγαλύτερη από την δίψα για ανθρώπινο αίμα. Πρέπει από εδώ και πέρα να δουλέψετε σιωπηλά και προσεκτικά αλλά και υπογείως για να διαλευκάνετε τα μυστήρια και να υπερασπιστείτε την σέκτα σας επιτυχώς.
Η ιστορία θα ξεδιπλώνεται παίζοντας με 3 κεντρικούς ήρωες διαφορετικών οικογενειών. Την Emem, μια ιδιοκτήτρια νυχτερινών club στην πόλη που έχει δυνάμεις την πειθώ, την αποπλάνηση και την γοητεία της, της οικογένειας των Toreador. Τον Galeb, που είναι ένας γαλαζοαίματος και υψηλά ιστάμενος των Ventrue, ο οποίος χρησιμοποιεί ωμές και βίαιες λύσεις, προτιμώντας την αμεσότητα στις πράξεις και αποφάσεις του. Και τέλος έχουμε την Leysha, που είναι μέλος των Malkavian και δυνάμεις της είναι η διορατικότητα τα οράματα και οι παραισθήσεις.
Βήμα-βήμα λοιπόν, θα πρέπει να αρχίσετε να ξεδιαλύνετε την ιστορία του παιχνιδιού, χρησιμοποιώντας τους τρεις αυτούς χαρακτήρες, οι οποίοι, ο κάθε ένας από αυτούς έχει τις δικές του δεξιότητες και τρόπους με τους οποίους “κινείται” στον κόσμο του παιχνιδιού.
Έναν κόσμο που όπως είπαμε, ζουν βαμπίρ μέσα σε αυτόν, κάτι το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να προσέχετε για κάτι πολύ βασικό. Την δίψα σας για αίμα. Η οποία αποτυπώνεται μέσα στο παιχνίδι με τη μορφή ενός μετρητή, όπου έτσι και πέσει στο 0, ουσιαστικά αποκαλύπτετε στους θνητούς την πραγματική σας υπόσταση, κάτι το οποίο σημαίνει με την σειρά του ότι η εκάστοτε αποστολή σας έχει αποτύχει.
Γενικά στο παιχνίδι, μπορείτε να τραφείτε από τους απλούς θνητούς, προσέχοντας όμως τα αδιάκριτα βλέμματα ή ως έσχατη λύση, να ικανοποιήσετε την δίψα σας με το αίμα ζώων. Επίσης όταν πεινάτε για αίμα και η σχετική μπάρα είναι πολύ χαμηλά, δεν μπορείτε να κάνετε κάποιες κινήσεις, όπου μερικές φορές αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορείτε να προχωρήσετε την ιστορία του παιχνιδιού. Μια ιστορία η οποία εξαρτάται στο τρόπο που χειρίζεστε τις συζητήσεις και τις πράξεις σας, καθώς κάθε απάντηση που δίνετε ή κάθε πράξη που κάνετε έχει επιπτώσεις όχι μόνο στην πορεία της εκάστοτε αποστολής αλλά και στην τελική έκβαση της ιστορίας.
Σε αυτό το κομμάτι, δηλαδή τις συζητήσεις που θα πρέπει να κάνετε, πρέπει να πω πως αρκετές φορές μου φάνηκε πως κόβουν την δράση, αρχίζοντας διάφορες μακροσκελής συζητήσεις και διάλογοι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές. Κάτι το οποίο ναι μεν δεν μου άρεσε και τόσο, αλλά καταλαβαίνω πως είναι αναγκαίο για να μπεις στο κλίμα και να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει.
Σαν κλασσικό rpg παιχνίδι υπάρχει φυσικά και το αντίστοιχο σύστημα xp, μέσω του οποίου μπορείτε να αναβαθμίζετε τις ικανότητες σας με πόντους xp που κερδίζετε μετά από κάθε ολοκληρωμένη αποστολή. To skill tree χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Αυτή του Character που έχει τα skills και τα χαρακτηριστικά του ήρωα, τα Talents και τρίτη και τελευταία κατηγορία είναι τα Disciplines του κεντρικού ήρωα σας. Πρέπει να προσέξετε πού και πώς ξοδεύετε τα xp points σας καθώς υπάρχουν πολλές κατηγορίες σε κάθε παρακλάδι από τα τρία skill tree σας. Και αυτό γιατί πρέπει να δώσεις βάση στην φυσική κλίση που έχει ο καθένας από τους τρείς κεντρικούς ήρωες, καθώς είναι αυτά που τον βοηθάνε κατά πολύ στην έκβαση της ιστορίας. Για παράδειγμα, η Emem έχει σαν φυσική ικανότητα την πειθώ και την γοητεία, άρα θα πρέπει να χαλάς κατά βάση τα xp σου στο rhetoric και persuassion skill.
Άλλη μια ένσταση που έχω στον τομέα του gameplay, είναι ο τρόπος χειρισμού του παίχτη. Τον βρήκα κακοσχεδιασμένο άνευρο και ανάλατο. Πολύ απλοϊκός και μονοκόμματος, ενώ μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως πρόχειρη δουλεία.
Πάμε να δούμε τον οπτικό τομέα του παιχνιδιού, που είναι το βασικότερο κατά την προσωπική μου άποψη μετά το gameplay. Εδώ τα πράγματα είναι λίγο περίεργα, καθώς είναι στιγμές που τα περιβάλλοντα του παιχνιδιού είναι καλοσχεδιασμένα με αρκετά όμορφες λεπτομέρειες, ενώ υπάρχουν κάποιες φορές που οι τοποθεσίες είναι κακές, χωρίς κομψότητα και άδειες χωρίς λεπτομέρειες. Σαν να σχεδίασαν δυο διαφορετικές εταιρίες τα γραφικά. Οι χαρακτήρες όμως του παιχνιδιού είναι άψογοι. Καλοσχεδιασμένοι, με αρκετή λεπτομέρεια και ο καθένας μοναδικός με την δική του πινελιά που τον κάνει να ξεχωρίζει. Η Emem σαν seductive χαρακτήρας είναι όμορφή κομψή και αποπνέει μια αύρα γοητείας. Από την άλλη ο Galeb σαν γαλαζοαίματος είναι κομψός, καλοντυμένος και γενικά ο χαρακτήρας του φωνάζει από μακριά την καταγωγή του και την ισχυρή εξουσία του κατέχει στα χέρια του και ούτω καθεξής σε όλους τους χαρακτήρες. Γενικά τα γραφικά του μου άφησαν μια ανάμεικτή αίσθηση λίγο εντυπωσιασμό και λίγο απογοήτευση κάποιες φορές
Ηχητικά τώρα, το παιχνίδι είναι μέτριο με σιγουριά. Οι ήχοι είναι άτονοι, άχρωμοι και δίχως κάτι ξεχωριστό που να σε κάνει να σταματήσεις για να τους απολαύσεις. Οι ερμηνείες των χαρακτήρων στους διαλόγους και τις συζητήσεις κυμαίνονται στο ίδιο μέτριο προς κακό επίπεδο. Σαν να θέλουν αλλά να μην μπορούν, αφού λείπει η σπιρτάδα και το συναίσθημα στις φωνές τους. Ένα άλλο αρνητικό στον ήχο είναι το lip synchronization το οποίο είναι κακό. Τα χείλη δεν ταιριάζουν με τις λέξεις που ακούγονται και κάτι τέτοιο, εν έτη 2022, είναι το λιγότερο κάκιστο. Το sountrack του παιχνιδιού αποτελείται κυρίως από rock και metal κομμάτια που ναι μεν ταιριάζουν στο σκοτεινό και gothic στυλ του παιχνιδιού, αλλά η επιλογή ή η σύνθεση των κομματιών θα μπορούσε να είναι καλύτερη.
Ήρθε λοιπόν η ώρα της τελικής ετυμηγορίας για το Vampire The Masquerade: Swansong. Όσο και να προσπαθώ να βρω κάποια ελαφρυντικά και να ανεβάσω λίγο την βαθμολογία, δεν υπάρχουν. Το παιχνίδι είναι καλό με το main story, πλούσιο με ανατροπές, ίντριγκες και εκπλήξεις. Τα γραφικά του κάποιες φορές πολύ καλά και όμορφα αλλά σε ένα παιχνίδι δεν αρκεί αυτό, πόσο μάλλον όταν δεν είναι και συνέχεια έτσι. Ένα παιχνίδι για να θεωρηθεί καλό πλέον πρέπει να είναι καλό σε όλους τους τομείς του και σαν απαιτητικοί gamers που είμαστε και με τις δυνατότητες των παιχνιδιών στις μέρες μας να είναι εφάμιλλές με κάποια ταινία στο σινεμά δύσκολα μένουμε ικανοποιημένοι. Και το συγκεκριμένο θα το χαρακτήριζα μέτριο. Θεωρώ ότι οι δημιουργοί του παιχνιδιού βασίστηκαν πολύ περισσότερο από όσο θα έπρεπε στο βαρύ όνομα του Vamprire The Masquerade που όμως δεν ήταν αρκετό.